Chapter 43
Jennifer
Tahimik kaming dalawa ni Reynold habang pareho naming tinititigan ang baso ng kape sa lamesa. Magaan ang simoy ng hangin, pero sa pagitan naming dalawa, ramdam ang bigat ng hindi masambit na tanong.
Hanggang sa inulit niya ulit ang tanong niya na mahirap sagutin.
“Kung sakali bang… hindi ako nakapag-asawa noon, at ipinagpatuloy ko ‘yong panliligaw ko sa’yo—may pag-asa kaya ako sa’yo, Jennifer?”
Napalunok ako. Hindi ko agad nasagot. Napatingin ako sa kanya, at sa unang pagkakataon mula nang dumating siya, nakita ko ang lungkot sa likod ng kanyang mga mata.
Hinawakan ko ang mug ng kape, kahit malamig na ito. Saglit akong tumahimik.
“Reynold…” huminga ako ng malalim. “Hindi ko alam. Sa totoo lang, hindi ako sigurado.”
Napakunot ang noo niya. “Hindi mo alam?”
Umili
