CHAPTER SEVEN
488 Words
มะนองเทโยจะมา” ปากเปิดแต่ไม่มีเสียงออกมา พูดเล่น เขาจะทิ้งเขาไว้อย่างนั้นรึ ไม่สุภาพมากหรอก เขาแค่ตามจ้องเธอจนหายไป เขาสาปแช่งตัวเอง .เขาทำให้เธอ อยากอยู่คนเดียวอีกครั้ง!
“อร่อยไหม ฉันจะทำอาหารให้” จอร์เจียนาพูดข้างหูของทอร์ค ตั้งอยู่ที่โต๊ะอาหารยาวซึ่งพ่อครัวและผู้ช่วยรับประทานอาหารเช้า
เขารู้สึกว่าเขาเครียด แต่เขาก็ยังมองมาที่เขาและยิ้มน้อยๆ “ใช่ คุณทำอาหารย่างเก่ง”
คนรอบข้างต่างพากันหัวเราะเยาะ เขายิ้มกว้างขึ้นอีก และเขาเป็นคนเดียวที่เห็นสายตาของเขาจ้องมองมาที่เขา เขาเพียงแค่หายใจเข้า เขาได้ยินเสียงคุณย่าลิเดียหัวเราะ “นั่งสิ ฮิจา ลองชิมดู รับรองว่าชอบ แรงบิดผสมกัน”
ผู้คนล่อลวงพวกเขาอีกครั้ง ก่อนหน้านี้พวกเขาพบว่าเขายังคงร้องเพลงอยู่ขณะหมุนเนื้อย่าง เมื่อพวกเขาถามเขาว่าแรงบิดอยู่ที่ไหน เขาบอกว่าเขาให้พัก พวกเขาประหลาดใจเพราะเป็นไปไม่ได้ที่ชายหนุ่มจะทิ้งเขาไว้ที่นั่นตามลำพัง ท้ายที่สุด เขาสามารถเหยียบย่ำความเป็นชายของ Torque ได้เพราะว่าเขาขาดความเป็นสุภาพบุรุษ แต่เขาชอบความคิดที่ว่าเขาจะติดค้างศักดิ์ศรีของเขามากกว่า เขาก็เลยบอกว่าขู่เธอ
เขาจะเปลื้องผ้าหากเขาไม่กลับบ้านเพื่อพักผ่อน ทุกคนตื่นเต้นและสนับสนุน "ทีมรัก" ของพวกเขา
กินเสร็จก็ตัดสินใจกลับห้อง บ้านหลังนั้นใหญ่มาก มีห้าห้องชั้นบน เขากำลังเดินไปตามทางเดินไปที่ห้องของเขาเมื่อมีคนคว้าแขนเขาไว้ เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมอง ร่างมืดของทอร์คก็ปรากฏแก่เขา
"มาคุยกันเถอะ."
ก่อนที่เขาจะทันได้ตอบ เขาพาเธอเข้าไปในห้องว่างๆ มันล็อคประตูข้างหลังมัน จากนั้นท่าทางโกรธก็มุ่งมาที่เขาอีกครั้ง
เขาไม่ขยับและยังคงยิ้มเยาะให้เธอ
“แน่ใจนะว่าอยากคุย”
กรามของมันกัดแน่น “อย่าเล่นเกมกับฉัน คุณไม่เข้าใจที่ฉันพูดเหรอ อยู่ให้ห่างจากฉัน”
“ยังไม่สายเกินไปที่จะทำเช่นนั้นหรือ หากเราหลีกเลี่ยงอย่างกระทันหัน จะมีคนถามกันเยอะมาก แม้แต่คุณย่าก็ยังทนถามไม่ได้ เธออาจคิดว่าคุณเกลียดหลานชายของเธอ”
ความลังเลชั่วขณะของเขาเป็นเครื่องพิสูจน์ว่าเขาคิดถูก ไม่ต้องการให้เกิดความยุ่งยากในความสัมพันธ์กับโลล่า ลิเดียหรือเรนัลด์ เขายังคงทำให้เธอคุกเข่าลง มันเข้ามาใกล้เขา เขาไม่กลัว แต่ร่างกายของเขาถอยกลับเอง เธอสัมผัสได้ถึงบางสิ่งในตัวเขาซึ่งเธอไม่สามารถจับนิ้วได้
- Writer
