how deep is your love

CHAPTER TEN

อรุณสวัสดิ์ ทอร์ค” จอร์เจียนาทักทายทอร์ค เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะมองมาที่เธอ เขาเลิกคิ้วที่มองมาที่เขาจนทั่ว ลุกไปปีนเขาแล้วก็สะพายเป้ แม้ว่าหน้าตาจะมืดลงเมื่อนึกขึ้นได้ แผนของเขายังคงแผดเผาทุกส่วนของร่างกายที่เขามองผ่าน “แต่ก่อนใช่ แต่ตอนนี้ไม่มีแล้ว” เขาตอบ เขาหัวเราะ เขาตั้งใจที่จะอยู่คนเดียวในห้องนั่งเล่นจริงๆ เพราะเขาอยากรู้ปฏิกิริยาของเขาเมื่อเห็นเขาขึ้นไปบนภูเขากับเขา เขาไม่รู้ว่าเขาเป็นเช่นนั้น เบื่อเมื่อไม่ได้มาที่ซาน เฟลิเป พวกเขาพบกันที่เชิงเขา ชายฝรั่งสามคน ผู้หญิงสองคน บูบอย แกสตัน เรนัลด์ และทอร์ก จะปีนขึ้นไปบนภูเขา ที่นี่ไม่ใช่ภูเขาจริงๆ ตาม ไกด์บอกมีแต่โขดหินที่ปกคลุมไปด้วยต้นไม้และต้นไม้เขียวขจี ด้านกว้าง สูง เกือบจะเหมือนภูเขาที่นั่น อีกด้าน ว่ากันว่าเป็นทะเลที่มีหาดทรายขาวละเอียด

พระอาทิตย์ยังไม่ขึ้นตั้งแต่แรก

พวกเขาขึ้นไป นอกจากไฟฉายสำหรับงานหนักที่ไกด์นำทางแล้ว พวกเขายังมีไฟฉายของตัวเองอีกด้วย ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ต้องดิ้นรนมากในความมืด ทางเดินก็ทำด้วยหินเพื่อไม่ให้ลื่นไถล ตามที่คาดไว้ เขาเป็นเหมือนสิ่งมีชีวิตที่ต้องสาปหาก Torque หลีกเลี่ยงเขา มันอยู่ข้างหน้ากับ Renald และ Gaston ในขณะที่เขาเป็นรอง Buboy อยู่เบื้องหลังเขาที่ไม่เคยล้มเหลวในการสนับสนุนเขาและถามว่าเขาเป็นอย่างไร ต่อมาก็มาถึงที่ราบ ไม่กี่นาทีต่อมา พวกเขาก็เห็นปากถ้ำพาโมโซ ที่นั่นพวกเขาพบนักท่องเที่ยวอีกกลุ่มหนึ่ง ขณะที่ไกด์ของทั้งสองกลุ่มกำลังพูดคุยและอธิบายระบบการเข้าถ้ำ เขาก็นั่งลงข้างๆ ทอร์ค Renald ได้ประกาศว่าพวกเขาจะตามเขาและ Gaston เข้าไปในถ้ำ เขาเชื่อฟังทันทีและเนื่องจากแรงบิดอยู่ถัดจากเขาและอุโมงค์ก็แคบ เขาไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากติดตามเขา แม้ว่าเขาจะรังเกียจเขา แต่เขาก็ยังกลายเป็นสุภาพบุรุษ เตือนไว้ตรงนี้ สนับสนุนที่นั่น แม้ในความมืดมิด เขามองเห็นความหน้าบูดบึ้งของมันได้ เขาใช้ประโยชน์จากสิ่งนั้นเพื่อยึดไว้ เขารู้สึกสบายใจเมื่อเครียดหรือถอนหายใจที่ดูเหมือนหงุดหงิด ภาษากายดูเหมือนเป็นอาวุธที่มีประสิทธิภาพมากกว่าเมื่อพูดถึงเรื่องนี้ 27 เขามัวแต่คิดว่าจะทรมานเขาอย่างไรเมื่อได้ยินเสียงหอบของคนที่อยู่กับพวกเขาพร้อมกับคนที่อยู่ข้างหน้าหยุด เขามองไปข้างหน้าพวกเขาและเหมือนกับคนอื่นๆ..