”เบลล์ที่นี่มีแต่คนรวยเหมือนที่เธอบอกจริงๆด้วย“ เพลงขวัญเอ่ยขึ้นไม่ว่าจะมองไปทางไหนก็มีลูกคนรวยดูดีกันทั้งนั้น เธอตื่นเต้นจนมือเย็นเฉียบ
“สังคมหน้ากากนะขวัญหาความจริงใจไม่ได้ที่นี่ไม่มีใครเหมือนขวัญสักคน” ทั้งสองจับมือกันเดินพูดคุยสนุกสนานไปที่ห้องเรียน เมื่อมาเบลล์ก้าวเท้าเข้าไปในห้องเรียนเพื่อนๆหันมามองยังเธอเป็นตาเดียวกันบ้างคนก็หัวเราะเยาะเธอทางสายตา บางคนก็ดูถูกดูแคลนปนสมน้ำหน้า มาเบลล์ไม่แม้แต่จะทักทายหรือสนใจใครเธอจูงมือเพลงขวัญไปนั่งโต๊ะเดิมของตัวเอง
“โอเคไหมเบลล์“
”อืม เราโอเคไม่แคร์อยู่แล้ว“
”สุดยอดเก่งมาเพื่อนฉันเราไม่จำเป็นต้องแคร์ทุกคนบนโลก“ เพลงขวัญยกนิ้วโป้งสองนิ้วขึ้นมาให้มาเบลล์อย่างชื่นชมมาเบลล์เข้มแข็งขึ้นมาก
”มาแกะโทรศัพท์กันเถอะขวัญเอาสีอะไรเราให้ขวัญเลือกก่อน“ มือถือ 2 เครื่องวางบนโต๊ะตรงหน้า
”เราไม่เอาได้ไหมอะมันแพงไป“ เพลงขวัญไม่ใช่คนโลภมากเธอไม่ใช่พวกวัตถุน
