When She Falls (TAGALOG)

Kabanata 6

I was patiently waiting in one of the bleachers, waiting for my sister's arrival. I got a text from her not long ago. She's already getting her luggage. I gave her my location para hindi na siya mahihirapan sa paghanap sa akin. 

Scrolling through my f*******: newsfeed nang may nahagip ang mga mata ko. In my suggested friends list a picture of Kairo caught my eyes. Underneath his profile where the name 'Kairo Gabriel Cantellano' was written. May f*******: pala ang haliparot.

Wala sa sarili kong pinindot ang profile niya. Kapansin pansin naman talaga ang account niya. Picture pa lang alam mo nang nangigisda ng babae. 

He's smoking hot in his profile. Topless in all his glory habang nakasandal sa teresa. The long stretch of pearly white sand and glistening blue waters marveled behind him. Itim na sunglasses ang tumatabon sa kanyang mga mata.

He only had one post, and that was his profile pic. Isang taon na ang lumipas matapos niya itong i-post. The date was May twenty-eight when he posted the pic. I scrolled through all the comments. Halos lahahat ng mga iyon ay nag babati sa kanya ng Happy Birthday. Magbabasa pa sana ako ng iba pang comment nang mapansin ko ang isang batang lalaki na tumatakbo sa gawi ko.

"Tita, Amara!" The boy yelled. Tumayo ako mula sa aking pwesto at sinalubong ang batang lalaki.

Lumuhod ako para magakapantay an gaming mga mata. Deep black eyes met my green ones. His small arms reached for my neck. Isang mainit na yakap ang kanyang ibinigay sa akin. Nasa likod na nito ang kanyang ina.

"Hello baby boy." Ngumiti ako sa kanya. Enzo's little hands cupped my cheeks. Tumingkayad ito para maabot ang aking mukha. He showered my face with his gentle kisses. Ang lambing lambing talaga ng batang ito.

"Baby, let your tita Am breathe." Natatawang salita ni Ate sa likuran. 

The small boy planted a kiss on my cheek before finally letting go of his hold on me. Hinagkan ko ang magkabila niyang pisngi nang makita ang pagaalala sa kanyang mga mata. Halos wala itong nakuhang katangian mula kay Ate Dan.

"I'm sorry, did I hurt you tita?" Umiling ako. Tumayo na ako mula sa pagkaluhod, bitbit ang kaliwa niyang kamay.

"I'm alright, baby. Let's go to your mommy." Tumango siya sa aking at bumaling narin sa kintatayuan ng kanyang ina.

Isang mainit na yakap ang aking ibinigay sa kapatid ko, na siyang ginantihan naman niya. Naiiyak naman ako. Kinalas ko ang pagkayakap sa kanya para punasan ang luha. My sister laughed when she saw what I did.

"Tsk, iyakin ka parin talaga." She stated ngumuso naman ako at muling siniil siya ng yakap. 

"I missed you, Ate." I said. Numiti siya sa akin at pinunasan ang pisngi ko. 

"Namiss din kita." Magsasalita pa sana siya nang marinig namin ang mahinang paghikab ni Enzo sa tabi ko. Itinaas nito ang kanyang mga kamay na tila gustong magpabuhat. My sister crouched to reach him. 

"Mommy, I'm sleepy." Anito. Namumungay na ang mga mata nito. Bumibigat na din ang pag kurap ng kanyang mga mata. 

Binuhat siya ni ate. Pinikit niya na ang kanyang mga mata nang makasampa sa balikat ng ina.

"You can sleep now, baby." Hinahagod na nito ang likod ng anak. Banayad na tumango si Enzo. Tinatangay na ng antok.

Haist, kailan kaya ako mag ka ganyan? Nakakinggit naman kasi silang mag ina. 

Simulan mo muna sa paghanap ng boyfriend, Amara.

Bumuntong hininga ako. Malabo pa ata. 

Nakatulog silang dalawa sa byihe. Wala naman akong balak na gisingin sila. They're tired from the long flight. 

Eksantong pananghalian na nang dumating kami sa mansion. Kinuha ng mga kasambahay ang kanilang mga bagahe para mailagay sa kanilang silid. I took out my phone and stopped walking. Binuksan ko ito para matignan ang schedule ko. I only have one thing to do for today. I'll meet my employees. I still have some free time though. Mamaya pa kasi iyon. I placed it back on my pockets when I got contented with what I saw. 

I should bake cupcakes for them, para maganda ang kanilang first impression sa akin. Paborito ding treat iyon ni Enzo. Kaya hindi naman masama kung magluto nga ako non.

Binigyan ko ng halik sa kanilang mga pisngi sina momy at daddy. Hindi pa sila kumakain. 

Si mommy ay nilalaro na si Enzo na kandong sa kanyang mga hita. Ang daddy naman ay kinakausap na ang aking kapatid. They're on a deep conversation about something. Umupo ako sa bakanteng upuan na nasa tabi ni ate. Huminto sila sa kanilang pinaguusapan ng mapansin ako. Dinig ko ang mahinang paghinga ni ate. Si dad naman ay mukhang dismayado sa kanilang napagusapan. 

Pinagdaop ng aking kama ang kanyang mga kamay sa ibabaw ng mesa. Gumuhit ang isang ngiti sa kanyang mga labi.

"Let's eat." He declared. 

Ilang minutong namayani ang katahimikan sa buong lamesa. 

"Kailan ang uwi nila, Dani?" Pagbasag ni mommy sa katahimikan. Sinusubuan niya si Enzo na nasa tabi niya. 

"They never mentioned a date, my. Sabi nilang uuwi lang sila kapag may pagkakataon." Sagot ni ate. Tumango si mommy at sinubuan ulit si Enzo ng pagkain.

Kumakain na kami ng panghimagas sa lanai. Nauna nang umalis sina mommy at daddy, dahil meron pa daw silang sasalihang board meeting. Naiwan naman kaming dalawa ni ate. Karga nito si Enzo na mahimbing na namang natutulog sa kanyang bisig. 

Naghari ang masayang kwentuhan at tawa sa pagitan naming dalawa hanggang sa may tumawag sa kanya. Dinampot niya iyon sa mesa. Tumaya siya at humakbang patungo sa akin. 

"Can you hold Enzo for me, Am? I'm going to take this call." 

"Sure take your time." Ibinuka ko ang aking mga braso, para maibigay na niya sa akin si Enzo. He stirred a bit with the sudden change of position. Pero bumaik din naman sa pag tulog.

"I'll be quick." Umalis na ito sa harapan ko. She walked towards the side of the pool to answer the call. Nang makalayo na siya ay pinagmasdan ko mabuti ang pagmumukha ng batang lalaki na natutulog sa aking mga bisig. Damn their genes! Magkamukhang magkamukha talaga sila! 

Hindi rin nagtagal ay bumalik na si ate sa harapan ko.

"Am, I have photoshoot today. Pwede bang sayo muna si Enzo? Bawal kasi ang mga bata dun. Kung may gagawin ka naman ay ihabilin mo nalang kay manang. I really need to go." Nagmamadali niyang wika. 

"Hindi na kailangan, ako na lang ang magbabantay. Wala naman akong masyadong gagawin ngayon." My sister's face joyed. Binigyan niya ako ng isang mainit na yakap. I just smiled while feeling her hug. Hindi ko kasi ito masuklian dahil hawak ko si Enzo. She placed a kiss on her child's forehead. She left us, after raining me with her endless gratitude.

"Guess it's just you and me, baby boy." Mahina kong bigkas. Tumayo na ako sa upuan at naglakad na papasok sa mansion. 

I gently place him on the bed. Nilagyan ko din ng mga unan ang magkabilang gilid niya para hindi siya mahulog. Bumaling ako sa orasan. It's exactly two in the afternoon. Lumabas na ako ng kwarto at naglakad pababa ng hagdanan.

I searched for the ingridients inside our cabinets, and pantry for the materials that I'll need in baking. I placed each of the ingredients above the marble countertop. Kinuha ko ang nakasabit na apron at sinuot na iyon. I grabbed the bowl ang poured all the dry ingredients inside it. Inihalo ko ang mga iyon. Kinuha ko naman ang isa pang lalagyan ibinuhos lahat ng wet ingridients dun. 

Nakaupo na ako sa isang highchair. Hinihintay ko na lang ang pagkaluto ng cupcakes. I already finished making the frosting kaya ngayon ay nakapalumbaba na ako sa mesa. I let out a breath when I heard the oven beep. I stood up from my seat. I took out the freshly baked cupcakes and placed it above the stove, nang tumunog ang telepono.

"Hello?" Wala akong narinig na boses mula sa kabilang linya. Tahimik lang. Tiningnan ko ang caller id. Agad naman nagtambol ang puso ko nang makita ko kung sino ang tumatawag.

Kairo

"Amara.." I suddenly felt my knees wobble. It's been two weeks since I last heard his voice.

"Why are you calling?" 

"Where are you?" Tanong niya pabalik. 

"Nasa bahay ako. Ba't ka napatawag?"

"You're meeting your employees today, am I right?" Teka, bakita alam niya ang tungkol dito.

"Oo, teka paano mo nalaman?" nagatataka kong tanong.

"It's a secret miss, Amara Yuniss." Secret, secret. Ano siya, six years old?

"Tsk," Napipikon kong sagot sa kanya. Narinig ko naman ang kanyang paghalakhak.

"Pwede bang sumama?" 

"Bawal mga pabebe don." His laughter invaded my ears. I bit my lower lip to stifle a smile. 

"I just want to be with you, is that so bad?" Tangina niya rin talaga.

"Oo na nga!"

"Ba't parang naiinis ka pa?" Pa inosente niyang tanong.

"Kainis ka naman kasi!"

"Ba't ako kainis, why? Did I do something wrong." Tuamahimik ako. Hinabol ko ang hininga na hindi ko alam na pinipigilan ko pala. 

"Amara," Malambing niyang tawag sa kabilang linya.

"Ano?!" 

"I'm on my way to your house." Anito. 

"You're driving while talking to me on the phone? Do you have a death wish Kairo?! Pano kung may mangyari sayo dahil sa pinaggagawa mo?!" 

"Hmm, you're sounding concerned Amara." 

"Focus on the road, Kai. I'll end this call." Mahinahon kong sabi. 

"Okay," I ended the call. 

Pinakiramdaman ko ang puso ko. Why are you beating so fast for that haliparot?

Inilagay ko na ang mga cupcakes sa dalawang kahon. I tied it up with a ribbon to make it look cute.

Nasa kalagitnaan ako ng pagtanggal sa apron na nakatali sa likuran ko nang makita ko si Enzo patungo sa kinaroroonan ko. Hawak siya ni manang. Bagong bihis na. 

Umangat ang tingin nito sa mga cupcakes na nasa ibabaw ng mesa. Kinalas niya ang pagkahawak ni manang sa kanya at tumakbo patungo sa akin. He pointed at the cakes before looking back at me.

"Can I have some, tita." Kumuha ako ng isa mula sa plato at binigay iyon sa kanya. Malugod naman niya itong tinanggap. 

"Be careful, okay?" Tumango naman siya. Bumaling ako kay manang na pinagmamasdan na din ang mga niluto ko. 

"Manang, marami pang natirang cupcakes. Inilagay ko ang iba sa ref. Gawin niyo na lang pong merienda." 

"Sige, hija. Salamat." Aniya,

I sighed at the moment my eyes landed on a familiar built of a man. Nakasandal ito sa kanyang sasakyan habang magkakrus ang mga brasong sinalubong ang aking mga mata. Kumunot ang noo nito nang mapansin ang batang nasa tabi ko. Pabalik balik ang tingin niya sa akin at kay Enzo.

Ang kanyang mga mata ay may bahid ng pagkabigla at pagtataka. I can sense the worry, confusion and something else... Hindi ko nga lang mapangalanan. I felt a tug on my dress. Bumaling ako kay Enzo. Nakakunot na din ang noo nito. Nakamasid siya kay Kairo na naglalakad na patungo sa kinaroroonan namin. 

"Who is he tita?" Tinuro niya si Kai na nasa harapan na pala namin. Kita ko ang saglit na paglandas nang kaginhawahan sa mga mata niya.

He pouted his lips in front of me. Inilahad niya ang kanyang mga kamay sa akin. My forehead creased. What does he want now?

"What?" Napipikon kong tanong. Nginuso nito ang mga kahon na hawak ko.

"Give those boxes to me. I'll put it inside my car." Paliwanag niya.

"Huwag na, sa sasakyan ko na'to." Umiling siya. Mas inilahad nito ang kanyang mga kamay sa harapan ko.

"Don't bring your car. Sa akin na lang kayo sumakay. I'm coming with you remember?" Tumaas ang isa kong kilay sa sagot niya. Ibinigay ko na sa kanya ang mga kahon para hindi na magtagal ang pag uusap. Tumalikod na siya sa nagsimula nang maglakad patungo sa kotse niya. 

Gamit ang isa niyang kamay, ay kanyang pinatunog ang kotse. Ako na ang nagbukas ng pinyuan sa backseat, dahil abala ang mga kamay niya sa pag kahawak sa mga kahon. He gently placed the boxes on the further side of the seat. He closed the door after placing both of the boxes inside.

Nag squat ito sa harapan namin ni Enzo. Hawak ko parin ang kamay ng pamangkin ko. He gently tapped my nephew's shoulder.

"Hello little man." He greeted.

Enzo just stayed silent while staring at him. He was constantly drumming the tip of his right index finger to his lower lip. Na para bang nag iisip. Ibinaba nito ang kanyang hintuturo at bumaling sa akin.

"Who is he tita?" Muli nitong tanong sa akin. Umawang na ang bibig ko para sagutin ang kanyang katanungan nang maunahan ako.

"My name's Kairo. But you can call me, tito Kai. How about you, what's your name little man?" Pagpapakilala niya sa kanyang sarili. A friendly smile touched his lips. Nakita ko naman ang pagngiti ng bata sa kanya.

"I'm Enzo." Masiglang sagot nito.

"Hmm, Enzo. What a nice name." Lalong lumawak ang ngiti sa mga labi ng pamangkin ko.

"Can you keep a secret, Enzo?" Mabilis itong tumango. I heard Kairo's deep chuckle. Mas lalo pa itong lumapit kay Enzo. 

"I'm going to court your tita, Am, but she doesn't know it yet. So it's our little secret. Don't say anything to her okay? Baka mabasted ako, hindi pa nga ako nagsisimula." Marahan itong tumawa.