“ไขกุญแจสิครับ”
เธอได้สติตอนเขาสั่งนั่นเอง “จ๋าถามได้มั้ยคะว่าคุณหมื่นขึ้นมาทำอะไรที่ห้องจ๋า”
“มารอ”
“รอทำไมคะ” วันนี้นับหมื่นกลายเป็นคนถามคำ ตอบแค่สองคำไปซะแล้ว
“รอจ๋าเก็บของ นับจากวันนี้เป็นต้นไปจ๋าต้องไปอยู่กับผม”
“คะ ? คุณหมื่นหมายความว่ายังไงนะคะ ?”
ไม่รู้โว้ย ! เขาอยากจะตะโกนออกไปแบบนี้ใจแทบขาด เพราะไม่รู้จะอธิบายให้ทั้งหญิงสาวและตัวเขาเองเข้าใจแบบไหนดี ว่าไอ้ความรู้สึกอัดอั้น กระวนกระวายใจและอยากตั๊นหน้าใครสักคนมาตลอดทั้งวันของเขามันเป็นเพราะอะไร
แต่มาคิดดีๆ อีกที เขาว่ามันเป็นเพราะเธอ... จินดาหลา
เขาเจอเธอก่อน เขาเป็นคนที่ทำให้ใครต่อใครก็หันมาสนใจเธอเป็นคนที่ให้คำปรึกษา ช่วยเหลือเธอทุกอย่าง แล้วเรื่องอะไรต้องยินดีให้ใครที่ไหนมาชุบมือเปิบ จนได้เธอไปครอง แม้ใครคนนั้นจะเป็นไอ้ดลเพื่อนรักเขาก็เถอะ !
“ผมว่ายังไม่พอ”
“อะไรยังไม่พอคะ”
“เรื่องไอ้ดลที่จ๋ารู้น่ะยังไม่พอ หากจะทำให้
