“ทำไมไม่เข้ามาล่ะครับ”
“จ๋าไม่ซื้อได้มั้ยคะ ท่าทางจะแพงน่าดู” เธอบอกกับนับหมื่นไปตรงๆ จะให้เขามาออกให้อีกเหมือนอย่างในสถาบันเสริมความงามนั่นก็เกรงใจเต็มทน
“ตามพี่มาเถอะน่า” แล้วดลยาก็ออกแรงลากแม่สาวตุ๊กตาหน้าหวานให้ตามตนเข้ามาในร้าน “น้องมากับใคร นั่นนายนับหมื่นมหาเศรษฐีระดับภูมิภาคเชียวนะจ๊ะ ต่อให้เหมาหมดทั้งร้านพี่ ขนหน้าแข้งเจ้านั่นก็ไม่กระดิกหรอกจ้ะ”
“ให้น้อยๆ หน่อยเจ๊ รวยขนาดนั้นนั่นมันพี่แสน ผมก็แค่คนหาเช้ากินค่ำ ต้องทำงานงกๆ หาเลี้ยงตัวเอง”
“เหรอยะ” ดลยาเบะปาก แสนจะหมั่นไส้ เฉพาะที่ดินและมรดกตกทอดของพี่น้องแต่ละนับแห่งสิงหโชติเดชาก็เรียกได้ว่าอภิ ของอภิมหาเศรษฐีแล้ว ยังไม่ต้องรวมหุ้นแต่ละตัวที่ถือครองกันอยู่ในตลาดหุ้นอีก
“แต่คุณจ๋าไม่ต้องเกรงใจนะครับ ชอบตัวไหนเลือกมาได้เลย สำหรับคุณหมดตัวผมก็ยอม”
เธอไม่รู้ละว่าคนพูดจะคิดอะไรมั้ย แต่เธอคิดไปแล้วเต็มๆ...
จินดาหลาใช้เวลาในห้องลอ
