“ขึ้นมาเถอะน่า มืดแล้วเห็นมั้ย เอ๋อๆ เซ่อๆ ซ่าๆ แบบเจ๊เดี๋ยวก็ได้ถูกใครที่ไหนเขากระชากกระเป๋าให้อีกหรอก”
แม้จะค้อนเข้าให้กับความปากเสียของเจ้าเด็กหนุ่ม แต่เธอก็ยอมรับหมวกกันน็อกมาสวม
“กอดเอวผมด้วย รถมันซิ่งน่ะ เดี๋ยวตกลงไปจะหาว่าผมไม่เตือน” พอได้ทีเขาก็ขู่ใหญ่
ทั้งคู่มัวแต่ถกเถียงเรื่องจะกอดเอว หรือจะไม่กอด แล้วหาที่เกาะเป็นอย่างอื่นได้หรือไม่ จึงไม่มีใครทันได้เห็นรถยนต์สีดำคันหรูที่จอดเทียบรอผู้นัดหมายอยู่ และมีชายสองคนนั่งอยู่ในนั้น
“นั่นมันคุณจ๋าไม่ใช่เหรอวะไอ้หมื่น”
นับหมื่นมองตาม “ไม่ใช่หรอกมั้ง คงแค่คนหน้าเหมือน”
“เออ ก็คงจริง อย่างคุณจ๋าเนี่ยนะจะเปลี่ยนลุคไปเป็นสาวสก๊อย ถึงจะเป็นสก๊อยสาวบิ๊กไบค์ก็เหอะ” ดลวัฒน์พยักหน้ารับและเลิกให้ความสนใจไปแล้ว
ส่วนนับหมื่นยังเขม้นมองตามจนบิ๊กไบค์คันที่ออกมาจากซอยเล็กลัดเลาะผ่านหน้ารถเขาไปจนลับสายตา ชุดนั้นเขาเลือกเองกับมือทำไมจะจำไม่ได้ หรือ
