หญิงสาวในชุดกระโปรงพลิ้วสีครีมยืนกระหืดกระหอบเพราะพอลงมาจากวินมอเตอร์ไซค์ที่เธอขอร้องให้ ‘พี่วิน’ บิดแบบไม่คิดชีวิต แซงทุกโค้ง แทรกทุกช่องได้ เธอก็รีบวิ่งเข้ามาในสวนสาธารณะ ที่แม้วันนี้ผู้คนจะหนาตา แต่มองหายังไงก็ไม่เจอคนที่นัดกับเธอไว้
จินดาหลาจึงตัดสินใจเดินไปแถวท้ายสวนที่ที่คุณป้าคนดูแลสวนสาธารณะแห่งนี้นัดเจ้าของใหม่ของเจ้าตุ่น เจ้าแต้มแล้วก็เจ้าตูมตามมารับพวกมันไป
“ไม่น่าเลย เธอไม่น่าไว้ใจคนเจ้าเล่ห์แบบนั้นเลย ไหนทำเวลา ไหนบอกว่าเข้าใจ แล้วใครกันที่ทำเธอสายไปตั้งสองชั่วโมง”
“ยืนบ่นอะไรคนเดียวอีกแล้วนะเจ๊”
จินดาหลาดีใจเป็นที่สุดที่ได้เห็นเด็กหนุ่มในวันนี้ เพราะเธอรู้สึกผิดมากที่ผิดนัดเขา ไม่ตรงต่อเวลา ทั้งที่โตกว่าแท้ๆ แต่กลับทำตัวไม่น่าเอาเยี่ยงอย่างเลยสักนิด และหากไม่ได้เจอปัตย์ธวิชในวันนี้ ก็ไม่รู้ว่าเขาจะมาที่นี่อีกหรือเปล่า และเธอจะไปขอโทษเขาได้ที่ไหน
“ไม่ต้องมายิ้มหวานเลยเจ๊
