หมอขังรัก

“น้องช่อด่าพี่ได้ เกลียดพี่ได้ แต่โปรดจำไว้ว่า...พี่รักน้อง” หมอหนุ่มย้ำคำในท้ายประโยคให้ภรรยาวัยกระเตาะตัวเองได้รับรู้ถึงความรู้สึกที่แท้จริงของหัวใจตัวเองที่มีต่อเธอ

“ความรักมันเป็นแบบนี้เหรอ?” หล่อนเลิกคิ้วถามสามีตีทะเบียนของตัวเอง ถ้าหากวิธีที่เขาแสดงอยู่ตอนนี้คือความรัก เธอบอกเลยว่ามันไม่ใช่แน่นอน รักแบบไหนถึงได้กักขังเธอไว้แบบนี้ เห็นแก่ตัวแก่เซ็กซ์สิไม่ว่า

“สำหรับพี่หมอฤทธิ์ มันก็เป็นแบบนี้แหละความรัก” ฤทธิ์ย้ำอีกครั้ง

“ถ้าความรักของพี่หมอฤทธิ์มันเป็นแบบนี้ก็ปล่อยช่อไปเถอะค่ะ ช่อไม่ต้องการให้พี่มารักมาดูแล ช่อไม่ต้องการมีชีวิตอยู่ในกรงขังของพี่ ช่อต้องการอิสระ ได้ยินไหมคะ” เธอบอกเขา

“อิสระน้องช่อมีได้ แต่ต้องหลังจากที่น้องช่อรักพี่และมีลูกให้พี่”

“เลว! แล้วยังกล้าบอกว่ารักช่ออีก ช่อเกลียดที่สุด และจะไม่มีวันรักด้วย ถึงท้องช่อก็จะหย่าและจะหนี ช่อเกลียดที่สุด เกลียดคนเผด็จการ เอาแต่ใจ”

“ดูถูกความรักของพี่มากไปแล้วนะน้องช่อ” น้ำเสียงแข็งกร้าวขึ้นเมื่อเธอดูถูกหัวใจตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า

----------

“หึงพี่เหรอ?”

“ใครเขาจะไปหึง ดีใจเสียอีกค่ะ จะได้ฟ้องหย่า”

“หย่าอีกแล้ว พี่ว่าเราพูดกันรู้เรื่องแล้วนะเรื่องนี้” ฤทธิ์โน้มหน้าต่ำลงมาเอ่ยใกล้หน้าเธอจนลมหายใจเป่ารดดวงหน้าสวย

“ปล่อย!” เธอหลบสายตาของเขาพร้อมดันหน้าอกตัวเองออกห่างจากหน้าอกของเขาเมื่อเขากอดรัดแน่นขึ้น

“ไม่ปล่อย เราต้องคุยกัน น้องช่อไม่เชื่อพี่ไม่เป็นไร แต่พี่จะทำให้เชื่อเอง”

ว้าย!

แล้วร่างเล็กก็ลอยลิ่วขึ้นเหนือพื้นทันที ด้วยความกลัวตกจึงตวัดมือโอบลำคอหนาของคนตัวโต

“ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ จะมาทำแบบนี้ไม่ได้นะ ช่อเกลียดที่สุด คนสกปรก คนสำส่อน!”

“กล่าวหากันชัดๆ พี่ไม่เคยสำส่อน รูปในข่าวน่ะรูปเก่าแล้ว ตอนนี้พี่มีแค่เราคนเดียว ตั้งแต่เรากลับมา พี่ก็ไม่เคยไปนอนที่ไหน กลับมานอนกับเมียที่บ้านแทบทุกวัน เว้นแต่วันไหนมีเวรที่โรงพยาบาลถึงไม่ได้มานอนกอด” น้ำเสียงทุ้มห้าวทรงเสน่ห์หนักแน่นพร้อมเท้าที่หนักแน่นก้าวเดินไปยังเตียงนอนนุ่ม