ตอนที่ 87 -“คำถามที่ไม่มีคำตอบ”
ทางเดินในคณะยามสายเงียบสงบ
เสียงรองเท้าของพาย
กระทบพื้นดังเป็นจังหวะเบา ๆ
เธอกำลังจะไปยังห้องพักรับรองอาจารย์
เพื่อสรุปความคืบหน้างานวิจัยกับทีมจากญี่ปุ่น
> “พาย"
เสียงทุ้มคุ้นหูเรียกจากด้านหลัง
พายหันกลับมา — และเห็น “นาริตะ มาชิโนะ”
เดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้มบาง ๆ
>“คุณมาคนเดียวเหรอครับ”
เขาทักด้วยน้ำเสียงสุภาพ
แต่ในแววตานั้นกลับแฝงความคุ้นเคยบางอย่าง
พายยิ้มตอบจาง ๆ
> “ค่ะ อาจารย์นาริตะ...
... พาย..กำลังจะไปห้องรับรอง”
ก่อนที่บรรยากาศจะอึดอัดเกินไป
เสียงฝีเท้าอีกคู่ก็ดังขึ้นจากทางเดินอีกด้าน
> “พี่พาย!”
ไทน์วิ่งตามมาทัน
เขาหอบเล็กน้อยก่อนยืนข้างพาย —
ราวกับตั้งใจขวางกั้นระหว่างเธอกับนาริตะ
โดยไม่รู้ตัว
นาริตะหันมาทัก
> “ไทน์... นานมากแล้วนะ ...
ที่เราไม่ได้เจอกัน..ตั้งแต่ที่โตเกียวใช่ไหม?”
ไทน์ชะงัก แววตาแข็งทัน
