ตอนที่ 14 เผลอตัว 2

2082 Words

ปากหน้ายังคงชิมรสหวานที่ปากบางอยู่อย่างนั้น คนตัวโตค่อยๆ แกะกระดุมเสื้อของคนตัวเล็กที่มันหลุดลุ่ยออกมาจนถึงเม็ดที่สาม คนตัวเล็กที่หลงระเริงไปกับไฟพิศวาสของเขากับไม่รู้สึกตัวเอาเสียเลย มือหนายังคงทำหน้าที่่ล่วงเขาที่ใต้ชายเสื้อเชิ้ตสีขาวลูบวนไปที่หน้าอกที่มันใหญ่โตเกินตัวของคนตัวเล็กอยู่อย่างนั้น "เมรินทร์ซ่อนรูปซะมัด " พายุได้แต่พึมพำในลำคอ เธอทำให้เขาควบคุมตัวเองไม่ได้เลยซักนิด ทั้งที่เรื่องอย่างนี้เขาเองก็เคยมีหญิงสาวผ่านเข้ามามากมาย แต่กับเมรินทร์เขาเป็นฝ่ายที่เข้าหาเธอเองเสียอย่างงั้น พายุไม่สามารถละหน้าของตนออกจากร่างกายของเมรินทร์ได้เลยซักนิดเดียว มือหนายังคงลูบมันอยู่อย่างนั้นจนคนตัวเล็กรู้สึกแปลกๆ ที่ร่างกายส่วนร่างของตน เมรินทร์รู้สึกเสียวช่านไปทั้งตัว คนตัวเล็กกำลังควบคุมตัวเองไม่ได้ แม้ในใจเมรินทร์อยากจะปฏิเสธพายุซะเต็มทน แต่ร่างกายของเธอกับตอบสนองทุกการกระทำของค

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD