พิศวาสทาสหัวใจ

ดานิตา รวินทร์โรจน์สาวชาวไทยอายุอานามยี่สิบสี่ปีไม่ขาดไม่เกินก้าวเดินเข้ามาในอาคารฟัลโคเน่ สถานที่ตั้งบริษัทเครือข่ายและเจ้าของดาวเทียมฟัลโคเน่พร้อมกับภรรยาเจ้าของสถานที่ที่เวลานี้กำลังตั้งท้องได้สิบหกสัปดาห์หรือสี่เดือน อันที่จริงแล้วเกตุกัญญาไม่ได้ทำงานที่นี่หลังจากเข้าพิธีวิวาห์กับราฟาเอลโลฟัลโคเน่เจ้าของบริษัทแห่งนี้ เธอเป็นแม่บ้านให้กับสามีเต็มตัวและเวลานี้เกตุกัญญาก็กำลังอุ้มทายาทของตระกูลฟัลโคเน่อยู่ แต่ที่เธอต้องแบกอายุครรภ์มายังบริษัทของสามีในรอบสี่เดือนเป็นเพราะ วันนี้เป็นการฝึกงานครั้งแรกของดานิตา ลูกสาวคนเล็กของยุภาภัทรเพื่อนสนิทมารดาที่บินข้ามน้ำข้ามทะเลมาเรียนต่อปริญญาที่กรุงโรม ประเทศอิตาลี แล้วความที่ยุพาภัทรถูกฝากฝังลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนไว้กับมารดา ทำให้เกตุกัญญาต้องทำหน้าที่นั้นตามไปด้วย วันนี้เกตุกัญญาจึงเดินทางมาส่งดานิตาที่บริษัท “ขอบคุณมากนะคะที่มาส่งดานี่” ดานิตาเอ่ยขอบคุณเกตุกัญญาเป็นภาษาอิตาเลี่ยน และใช้ชื่อนิกเนมว่าดานี่แทนลูกแก้ว ชื่อเล่นที่พ่อแม่ตั้งให้มาตั้งแต่เกิด เธอจะพูดกับเกตุกัญญาเป็นภาษาไทยยามที่อยู่ด้วยกันตามลำพังเท่านั้น หากอยู่ร่วมกับบุคคลอื่น เธอจะสนทนาเป็นภาษาอิตาเลี่ยนหรือไม่ก็ภาษาอังกฤษตามมารยาทที่ดี ดานิตาเอ่ยเมื่อเข้ามายืนอยู่ในห้องประธานบริษัท “ไม่เป็นไรเรื่องแค่นี้เอง” เกตุกัญญาตอบกลับด้วยรอยยิ้ม “เกรซ ผมว่าไปนั่งที่โซฟาดีกว่านะ ยืนอย่างนี้เดี๋ยวจะเมื่อย” ราฟาเอลโลทำหน้าที่สามีที่ดี โอบประคองร่างสวยของภรรยาเดินไปยังโซฟารับแขก ดานิตาเห็นความห่วงใยของราฟาเอลโลที่มีต่อเกตุกัญญาแล้วก็อดยิ้มไม่ได้ ไขว้คิดไปไกลว่า หากเธอได้สามีที่อบอุ่นเช่นราฟาเอลโลก็คงจะดีไม่น้อย แต่เธอคงจะหาสามียากเพราะขนาดแฟน คำๆ นี้ยังดูห่างไกลมากเหลือเกิน อาจเป็นเพราะว่า ดานิตาเป็นลูกสาวคนเล็กของตระกูลรวินทร์โรจน์ ที่ถูกเลี้ยงมาราวกับไข่ในหิน ไปไหนมาไหนต้องมีคนตามไปด้วยตลอด มีชายใดเหลียวมองมีอันต้องถูกสกัดดาวรุ่งทุกราย แล้วการที่ดานิตามาอยู่ต่างแดนก็ไม่ใช่ว่า เธอจะไม่ถูกควบคุมดูแล วิกรมผู้เป็นพ่อส่งลูกน้องมาดูแลเธอด้วย แม้ว่าจะฝากฝังเพื่อนสนิทของมารดาดูแลเธออยู่ก็ตาม แต่ทว่าวันนี้ธนาวิชญ์ คนที่เดินทางมาดูแลเธอเกิดป่วยกะทันหันจึงไม่สามารถมาทำหน้าที่ได้ ถือว่าเธอเป็นอิสระหนึ่งวัน “ขอบคุณค่ะ” เกตุกัญญากล่าวขอบคุณสามีที่ดูแลเธอเป็นอย่างดี “ยินดีครับคนสวย” ราฟาเอลโลตอบกลับ และทำท่าว่าจะโน้มใบหน้าไปจุมพิตปากนุ่มของภรรยา แต่เพิ่งนึกขึ้นได้ว่า เขาไม่ได้อยู่ตามลำพังกับเกตุกัญญา “เดี๋ยวพี่จะให้เอ็มมี่ไปส่งที่แผนกที่ดานี่จะต้องฝึกงานนะ” เกตุกัญญาเอ่ยบอกดานิตาที่ขยับเท้ามาทรุดกายนั่งลงบนโซฟาอีกตัวหนึ่ง “ค่ะพี่เกรซ” ดานิตาตอบรับเสียงสั่น “ดานี่ตื่นเต้นจังเลยค่ะ ตั้งแต่เกิดมาเพิ่งทำงานวันนี้วันแรก” ลำพังแค่ไปไหนมาไหนเองยังไม่ได้ มีหรือที่เรื่องทำงานจะเป็นเรื่องที่ดานิตาได้รับอนุญาตจากผู้เป็นพ่อ การฝึกงานในครั้งนี้หากไม่เป็นเพราะทางมหาวิทยาลัยที่เธอศึกษาต่อกำหนดให้นักศึกษาทำทุกคน ไม่เช่นนั้นจะไม่จบชั้นปริญญาโท รับรองได้ว่า ดานิตาไม่มีทางได้ทำงานแน่นอน “ไม่ต้องตื่นเต้นหรอกนะ คนเราก็ต้องมีครั้งแรกเสมอ อย่างพี่ทำงานครั้งแรกก็ตื่นเต้น ซึ่งถือว่าเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับทุกคน สักสองสามวันดานี่ก็ปรับตัวได้จ้ะ” เกตุกัญญาให้กำลังใจ “ไม่ต้องกลัว ไม่ต้องตื่นเต้น อย่างที่เกรซบอกทุกคนมีครั้งแรกเสมอ การฝึกงานก็ถือว่าเป็นการเริ่มต้นของการทำงานในอนาคต ดานี่ค่อยๆ เรียนรู้ทั้งเรื่องงานและเรื่องคน พี่เชื่อว่าดานี่จะต้องเป็นที่รักของพนักงานที่นี่แน่นอน” ราฟาเอลโลรู้จักดานิตามาได้ระยะหนึ่ง แต่ระยะหนึ่งของเขาก็ทำให้เขารู้จักอุปนิสัยใจคอของเธอได้ว่า เป็นอย่างไร ดานิตาเป็นคนเรียบร้อย โลกของเธออาจจะไม่กว้างมากนักเป็นเพราะถูกจำกัดขอบเขตในการใช้ชีวิต แต่เธอก็ไม่คิดจะแหกกฎหรือฝ่าฝืนใดๆ ใช้ชีวิตได้ตามปกติ แต่ถึงกระนั้นความคิดของดานิตาไม่ได้ถูกจำกัดขอบเขตไปด้วย เธอมีความคิดความอ่านมากคนหนึ่ง ถ้าได้รู้จักโลกกว้างกว่านี้ รับรองได้ว่าดานิตาจะเป็นผู้หญิงทำงานที่ดี ไม่ยิ่งหย่อนกว่าใคร อีกทั้งดานิตายังเป็นคนพูดจาอ่อนหวาน นอบน้อมถ่อมตน เขาเชื่อว่าเธอจะเป็นที่รักของทุกคนในบริษัท “ขอบคุณพี่เอลโลกับพี่เกรซมากนะคะที่ให้โอกาสและกำลังใจดานี่” ดานิตาพนมมือไหว้ทั้งสองอย่างนอบน้อมถ่อมตน “พี่โทรเรียกเอ็มมี่ดีกว่า นี่ก็สายมากแล้ว” เขาพูดขณะเอี้ยวตัวไปหยิบโทรศัพท์ไร้สายออกจากแป้นก่อนจะโทรติดต่อเอมิลี่ที่รีบมาที่ห้องประธานบริษัททันที เพื่อมารับตัวนักศึกษาฝึกงานคนใหม่ไปส่งยังแผนกที่ถูกคัดเลือกให้เธอทำงาน เอมิลี่เดินเคียงคู่นักศึกษาฝึกงานระดับปริญญาโทเข้ามาในแผนกเทคโนโลยีที่ดูแลเรื่องระบบการสื่อสารและควบคุมเทคโนโลยีต่างๆ ในองค์กร เมื่อเข้ามาในแผนกดังกล่าว เอมิลี่ได้พาดานิตาไปยังห้องทำงานของริคคาร์โด้ที่เวลานี้เลื่อนตำแหน่งมาเป็นรองผู้จัดการแผนก เพื่อส่งนักศึกษาฝึกงาน หลังจากที่เธอเคาะประตูห้องและได้รับอนุญาตจากเจ้าของห้อง เอมิลี่ก็เปิดและผลักประตู ก่อนจะเดินเข้าไปภายในห้องนั้น “ริค ฉันพานักศึกษาฝึกงานมาส่ง เธอชื่อดานิตา หรือ ดานี่” เอมิลี่เอ่ยบอกริคคาร์โด้ที่หมุนเก้าอี้มายังต้นเสียง ในวินาทีที่เห็นใบหน้าของนักศึกษาฝึกงาน หัวใจของเขาเต้นแปลกๆไม่เป็นจังหวะตะลึงมองดวงหน้าน่ารักจิ้มลิ้ม และรอยยิ้มอันแสนอ่อนหวานที่ระบายเต็มดวงหน้านิ่งงัน “ริคริคริคคาร์โด้” เอมิลี่ออกเสียงเรียกเจ้าของห้องหลายครั้ง และเพิ่มระดับน้ำเสียงทุกครั้งที่เอ่ยชื่อ และด้วยเสียงค่อนข้างดังทำให้เขารีบเรียกสติที่หลงเตลิดไปไกลให้กลับมา “อยู่กันแค่นี้นะเอ็มมี่จะเรียกอะไรดังขนาดนั้น” ริคคาร์โด้ต่อว่าแก้เก้อ “ฉันเรียกคุณตั้งหลายครั้งนะริค คุณมัวแต่จ้องหน้าดานี่ตาไม่กระพริบ จนน้องเขาเขินหน้าแดงเถือกไปหมดแล้ว” เอมิลี่สวนกลับ อมยิ้มเมื่อเห็นท่าทีของเพื่อนร่วมงาน เห็นทีงานนี้ริคคาร์โด้จะได้ผู้หญิงมาดามใจแน่ๆ ถ้าเป็นเช่นนั้นจริงๆ เธอเชียร์เต็มที่ เพราะจากการที่ได้อ่านประวัติและซักประวัติเชิงลึกของนักศึกษาฝึกงานคนนี้กับเกตุกัญญา ทำให้เธอรู้ว่า ดานิตายังไม่มีคนรัก เป็นผู้หญิงนิสัยดีคนหนึ่ง กริยามารยาทเรียบร้อย ทำอาหารก็อร่อย ข้อสำคัญเป็นญาติของเกตุกัญญาอีกด้วย