Esaret beraberinde umudu doğuruyordu.
Bir gün kurtulacağız umudu ile doğduğum toprakların kurtuluşa ermesini beklemiştim hep.Günlerce süren esaret bugün son bulmuştu.Türk askerleri kuratmıştı köyümüzü.Şirwan denilen şerefsiz kaçmış olsa da içimde de büyük bir sevinç vardı.Nihayet kurtulmuştuk.
"Köylüleri görsen Süheyla nasıl mutlular.Bizimkiler köy meydanına gittiler şimdi.Ben de senin yanına kaçtım işte."
Gülümseyerek dinledim Güzide'yi.Benim aksime deli doluydu.Ben omuzlarımda ki geçim yükü ve ruhumda ki onlarca eksiklikle yaşımdan çok büyük bir olgunluktaydım belki ama o tam da yaşı gibi yaşıyordu bu hayatı.
"İyi yapmışsın.İçeri gel diyeceğim ama..."
Kaşlarını anlamayarak çatıp bana baktı.
"Ne oldu?"
Komutan evimizde olduğundan hiç kimseye bahsetmemem gerektiğini söylemişti ve be
