เช้าวันใหม่บรรยากาศบนโต๊ะอาหารช่างอึมครึมเหมือนอากาศข้างนอกไม่มีผิด จินตนาที่นั่งหัวโต๊ะมองหญิงสาวคราวลูกกับลูกชายตัวเองเป็นระยะ และคิดว่าต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่นอน เพราะเช้านี้ดูรสิกาจะเงียบผิดปกติส่วนอชิระก็คอยแอบมองอีกฝ่ายอยู่บ่อยๆ เธอไม่ปล่อยให้ความสงสัยอยู่นาน
“หนูเทียนเป็นอะไรหรือเปล่าจ๊ะดูหน้าตาไม่ค่อยดีเลย”
“หนูไม่ได้เป็นอะไรค่ะ” รสิกาตอบแล้วยิ้มให้หญิงสูงวัย ซึ่งดูยังไงก็เป็นยิ้มที่ดูฝืนๆ ชอบกล
“ถ้ามีอะไรต้องบอกป้านะอย่าเก็บเอาไว้คนเดียว ป้ายินดีจะช่วยเหลือทุกอย่าง” จินตนาพูด เพราะสองสามวันที่ผ่านดูเหมือนคู่หูต่างวัยของเธอจะมีเรื่องอะไรบางอย่างเกี่ยวกันที่บ้านมาให้คิด แต่ใบหน้าก็ไม่ได้ดูแย่เหมือนเช้านี้
รสิกานิ่งไปนิดแล้วเงยหน้ามองหญิงสูงวัยแล้วก็ตัดสินใจพูดสิ่งที่คิดเอาไว้ตั้งแต่เมื่อคืนออกมา
“ถ้าหนูจะขอลาออกคุณป้าจะว่าไหมคะ” คำพูดของรสิกาทำให้ชายหนุ่มที่ก้มหน้ากินข้าวอยู่ถึง
