วิวาห์พลอยโจน

บทที่ 1 ( 4 )

“คุณก็เหมือนผู้หญิงคนอื่นๆ แหละที่หาเรื่องมาคุยกับผมเพราะอยากจะทอดสะพานมาให้ล่ะสิ ขอโทษด้วยนะวิธีนี้ใช้ไม่ได้ผลกับผมหรอก” อชิระพูดอย่างถือตัวและคิดว่าหญิงสาวคนนี้ก็ไม่ต่างจากทุกคนที่แกล้งเข้ามาพูดว่าเคยเจอเขามาก่อน

รสิกาคอแข็งแล้วรู้สึกมีลมออกหูเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำพูดที่แสนหลงตัวเองของชายหนุ่มตรงหน้าแล้วแสยะยิ้มออกมาเล็กน้อย

“หลงตัวเองเกินไปแล้วมั้งคุณอชิระ คุณคิดว่าผู้หญิงทุกคนจะหลงเสน่ห์คุณทุกคนหรือไงคะ ที่ฉันมาพูดเพราะคุณแย่งที่จอดรถฉันสองครั้งแล้วไม่มีเรื่องอื่นแอบแฝง ในเมื่อคุณจำได้ก็ป่วยการณ์จะพูด” พูดจบเธอก็เดินกลับที่รถอย่างเสียอารมณ์ที่ต้องมาเจอคนเห็นแก่ตัวแบบนี้สองครั้งแล้ว

“เดี๋ยวคุณ...นี่คุณผมพูดด้วยทำไมไม่หยุดหะ!” พอได้ยินที่หญิงสาวคนนี้ว่าเขารีบลงจากรถมาทันที ไม่เคยมีใครมาว่าเขาหลงตัวเองแบบนี้สักคน เมื่อเห็นว่าหญิงสาวไม่ยอมหยุดเขาก็ก้าวยาวขึ้นในที่สุดเขาก็เดินมาทันจนได้

“คุณไม่มีสิทธิ์มาพูดแบบนี้กับผมนะ ผมจำได้ว่าตัวเองไม่เคยเจอหน้าคุณหรือแย่งที่จอดรถคุณมาก่อน แล้วอยู่ๆ ก็ว่าผมแล้วเดินหนีมันใช้ไม่ได้นะ” อชิระพูดทันที

“ฉันไม่อยากพูดกับคนหน้าไม่อายแล้ว ถ้าคุณยืนยันว่าไม่เคยเจอหน้าหรือแย่งที่จอดรถฉันก็ไม่เป็นไร แต่ฉันเคยเจอหน้าและถูกคุณแย่งที่จอดรถมาแน่นอน หลีกทางด้วยฉันจะได้ขับรถไปหาที่จอดใหม่” เธอพูดเสียงแข็งแล้วอยากหาอะไรแข็งๆ มาฟาดหน้าผู้ชายตรงหน้าสักทีจะได้เลิกทำหน้าตาอวดดีแบบนี้

“ผมจะหลีกทางให้...ถ้าคุณขอโทษผมก่อน” ยังไงเขาก็ไม่มีทางยอมให้ผู้หญิงมาว่าเขาฟรีๆ หรอก

“ฉันไม่ขอโทษ ถ้าคุณไม่หลบฉันจะตะโกนเรียกยามให้มาจัดการคุณ” ถามว่ากลัวไหมที่มีผู้ชายตัวใหญ่มาทำหน้าตาเหมือนจะกินหัวเธออยู่ตรงหน้า บอกเลยว่ากลัวแต่เรื่องอะไรจะแสดงให้เขารู้ว่ากลัวล่ะ

“เรียกเลยผมไม่กลัวอยู่แล้ว” อชิระพูดแล้วยกยิ้มมุมปากเล็กน้อยเมื่อเห็นท่าทางที่เหมือนแมวที่ขู่ข่มขวัญนึกสนุกขึ้นมาที่ได้แกล้งผู้หญิงคนนี้

“นี่อย่าเดินเข้ามานะ!” เธอร้องห้ามแล้วมองหาคน แต่บริเวณนั้นไม่มีใครเดินผ่านมาเลย เธอถอยหลังมาเรื่อยๆ จนรู้สึกว่าด้านหลังของเธอติดกำแพงแล้ว

“จะพูดขอโทษได้หรือยัง ถ้าไม่พูดดีๆ ผมก็มีวิธีที่จะเอาคำพูดนั้นออกจากปากคุณ...ด้วยปากของผม” เขาโน้มหน้าเข้าไปใกล้ๆ หญิงสาวที่ตอนนี้หลับตาปี๋แล้วพูดเสียงรัวเร็วออกมา

“พูดแล้วๆ!! ฉันขอโทษที่ว่าคุณ” เธอพูดแล้วยกมือดันหน้าอกของชายหนุ่มไม่ให้ขยับเข้ามาใกล้เธอมากกว่า

“ก็แค่นี้แหละเรื่องมากลีลาอยู่ได้ หรือว่าที่ไม่ยอมขอโทษตั้งแต่แรกเพราะอยากให้ผมทำแบบนี้” อชิระแกล้งพูดกวนประสาทแล้วเลิกคิ้วข้างหนึ่งขึ้น

“ฉันไม่พูดกับคุณแล้ว อยากคิดอะไรก็ตามใจเถอะ” พูดจบเธอก็รีบวิ่งกลับที่รถทันที

อชิระหัวเราะออกมาเบาๆ เมื่อเห็นท่าทางของหญิงสาวที่เขาไม่รู้จักแม้แต่ชื่อ การเข้ามาในเมืองครั้งนี้ไม่ได้น่าเบื่อเกินไปนัก อย่างน้อยก็ได้แกล้งคนปากดีให้กลัวบ้างก็สนุกดี ขณะที่เขากำลังยืนคิดอะไรเพลินๆ อยู่ๆ ก็มีเสียงดังมาจากรถสีขาวตรงหน้าลอยเข้ามาในหูเขา

“อีตาหมียักษ์นิสัยไม่ดี ไอ้คนหลงตัวเอง” เสียงหวานตะโกนต่อว่าแล้วรีบขับรถหนีออกจากลานจอดรถไปเลย เธอเปลี่ยนใจไม่เข้าไปดูร้านแล้ววันนี้ ตอนแรกตั้งใจว่าจะขับออกไปดีๆ แหละแต่เธอหันไปเห็นคนตัวยักษ์หัวเราะเยาะเลยอยากเอาคืนเขาบ้าง

“ยัยตัวแสบ! อย่าให้เจอตัวอีกนะจะเอาคืนให้เข็ดเลย” อชิระเข่นเขี้ยวฟันเบาๆ ครั้นจะขับรถตามก็ดูจะลงทุนมากไปหน่อย และอีกอย่างเขาต้องเข้าไปซื้อของที่มารดาสั่งด้วย

++++++