รมิดาลุกเดินกระแทกเท้าขึ้นบันไดไปอย่างเร็วและหงุดหงิด รอให้เธอได้เงินมาก่อนเถอะจะไม่กลับมาเหยียบบ้านหลังนี้อีกเลย เพราะบิดามารดาก็ไม่เห็นจะช่วยพูดหรืออยู่ข้างเธอเหมือนเมื่อก่อน
“ใช่สิ ตอนนี้เรามันทำอะไรก็ไม่ดีใครจะไปสู้พี่เทียนได้ล่ะทำอะไรก็ดีงามไปหมด” เธอพูดบ่นคนเดียวแล้วเดินลากกระเป๋าใบใหญ่ลงไปข้างล่าง และก็ต้องเบะปากเมื่อเห็นว่าหญิงสูงวัยกำลังกอดพี่สาวเธออยู่
“อย่าลืมกินข้าวกินยาให้ตรงเวลานะคะ” รสิกาพูดอย่างเป็นห่วง เพราะรู้ว่ารมิดาคงดูแลหญิงสูงวัยได้ไม่ดีพอ ตอนแรกเธอก็ห้ามและไม่อยากให้น้องสาวไปดูแล แต่พอรู้เหตุผลของจินตนาทำให้เธอต้องยอมให้อีกฝ่ายทำตามความตั้งใจ
“จ้ะ หนูเทียนก็ดูแลตัวเองดีๆ นะอย่าทำงานหนักถ้ามีปัญหาให้นึกถึงป้าเข้าใจไหม ส่วนเรื่องเงินทุนไม่ต้องเป็นห่วงนะ” ถามว่าใจหายไหมบอกเลยว่าใจหายมาก แต่ก็บอกตัวเองว่าจากกันวันนี้แต่อีกไม่นานหนูเทียนจะเข้าไปอยู่ในฐานะลูกสะใภ้ทำให้เ
