บทที่ 9 ( 4 )

1228 Words

“ตอนนี้เธอไม่ต้องไปหรอกเดี๋ยวน้องสาวเธอก็หนีกลับมาเองแหละ” อชิระพูดคาดเดาเพราะดูก็รู้ว่ารมิดาไม่สามารถอยู่ที่นั่นได้ครบตามสัญญาหรอก “คุณพูดแบบนั้นหมายความว่ายังไงคะ” รสิกาถามทันทีที่ชายหนุ่มพูดจบ “ผมว่าคุณก็รู้จักนิสัยน้องสาวดีนะ รมิดาอยู่บ้านไร่ที่เงียบเหงาแบบนั้นไม่ได้นานหรอก” อชิระพูดแต่ในใจกลับคิดว่าถ้ารมิดาไม่ไปเขานี่แหละจะทำให้หญิงสาวรีบหอบผ้าหอบผ่อนกลับเข้าเมืองแทบไม่ทัน รสิกาพยักหน้าเห็นด้วยกับชายหนุ่มหน้าดุ แล้วเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าเขาเอาของฝากจากหญิงสูงวัยมาให้ “เมื่อกี้คุณบอกว่าคุณป้าฝากของมาให้ฉันใช่ไหมคะ” “ใช่เดินตามมาสิของเยอะผมถือมาคนเดียวไม่หมด” อชิระพยักหน้าให้หญิงสาวเดินตามมาที่รถของตัวเอง พอเดินไปถึงรสิกาก็ต้องตกใจเมื่อเห็นของฝากที่มีเยอะมากมายขนาดนี้ ทั้งๆ ที่จินตนาเพิ่งส่งของมาให้เธอเมื่ออาทิตย์ก่อนยังกินยังใช้ไม่หมดเลย “ทำไมคุณป้าซื้อมาเยอะแบบนี้ล่ะคะ เมื่ออาทิตย์ก

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD