วิวาห์พลอยโจน

บทที่ 6 ( 2 )

“งั้นดีเลยพรุ่งนี้เราเข้าไปในเมืองไปซื้อชุดว่ายน้ำสวยๆ กันดีกว่าเนอะ แล้วหนูเทียนจะได้แวะไปเอาของที่บ้านเพิ่มด้วย” จินตนาพูดอย่างตื่นเต้นดีใจ ไม่คิดว่าการที่รับรสิกาเข้ามาในบ้านจะทำให้เกิดเรื่องสนุกๆ แบบนี้นานเท่าไรแล้วที่เธอไม่ได้ยินเสียงตกใจของลูกชายตัวดี

“พรุ่งนี้รบว่างขับรถให้แม่ไหม” เธอหันไปถามลูกชายที่นั่งถลึงตาใส่รสิกา

“ว่างครับ แม่จะไปกี่โมงก็ให้ใครขึ้นไปตามผมที่ห้องนะครับ” อชิระพูดแล้วเน้นคำพร้อมกับปรายตามอง ‘ ใคร ‘ ที่นั่งยิ้มอยู่

“พรุ่งนี้สิบโมงเช้าแล้วกันนะ เดี๋ยวเราค่อยไปกินข้าวกลางวันที่ร้านอาหารแทน” จินตนานัดเวลากับลูกชายเสร็จสรรพ

“ผมขอตัวก่อนนะครับ” อชิระพูดจบก็ลุกขึ้นเดินขึ้นห้องไปทันที

รสิกาหัวเราะเบาๆ กับท่าทางเหมือนเด็กถูกขัดใจไม่รู้ว่าเขาจะตกใจอะไรนักหนาหรือเขาคิดว่าเธอน่าเกลียดจะใส่ชุดว่ายน้ำพวกนั้นไม่ได้

“อย่าไปถือสาพี่เขาเลยนะหนูเทียน พี่รบเขาก็เป็นแบบนี้แหละไม่เป็นมิตรกับผู้หญิงสักคน” จินตนาพูดแล้วถอนหายใจออกมาเบาๆ เมื่อคิดถึงตัวต้นเหตุที่ทำให้ลูกชายเธอเป็นแบบนี้

“หนูไม่ได้คิดอะไรหรอกค่ะ” ถึงแม้จะอยากรู้ว่าอะไรเป็นสาเหตุที่ชายหนุ่มไม่ค่อยเป็นมิตรกับผู้หญิง แต่ก็ไม่กล้าที่จะเอ่ยปากถามเพราะเห็นว่าเป็นเรื่องส่วนตัว

++++++

“ป้าว่าชุดนี้ก็สวยนะดูน่ารักแอบเซ็กซี่เหมาะกับหนูเทียนดี” เธอพูดแล้วยื่นชุดว่ายน้ำสีฟ้าสดใสแบบสองชิ้นให้หญิงสาวร่างบาง

รสิกาส่ายหน้าปฏิเสธทันทีตั้งแต่เกิดมาเธอยังไม่เคยใส่อะไรที่เล็กและน้อยชิ้นแบบนี้โชว์ให้คนอื่นเห็นเลย เวลาไปว่ายน้ำที่สระเธอมักจะสวมชุดว่ายน้ำเป็นกางเกงขาสั้นชุดอะไรแบบนี้ไม่เคยอยู่ในสายตาเลย

“ไม่ดีกว่าค่ะคุณป้า มัน...เอ่อโป๊ไปค่ะเทียนไม่กล้าใส่หรอกค่ะ” เธอพูดเสียงเบาๆ เพราะไม่อยากให้ใครบางคนได้ยินแล้วเอาไปล้อได้

“ไม่เห็นจะโป๊เลยถ้าหนูเทียนกลัวโป๊ก็สวมเสื้อทับเอาไว้ก็ได้ ส่วนท่อนล่างก็ใส่กางเกงขาสั้นได้นี่” จินตนาพยายามหว่านล้อมให้หญิงสาวยอมใส่ชุดนี้ เธอคิดว่ารสิกาใส่ชุดนี้คงจะเซ็กซี่ไม่น้อยอาจจะทำให้ฤาษีที่จำศีสมานานตบะแตกก็ได้

“หนูเทียนของแม่เขาไม่กล้าใส่ก็อย่าไปบังคับเขาเลยครับ คนหุ่นไม่ดีต่อให้ชุดว่ายน้ำสวยแค่ไหนก็ไม่ได้ทำให้คนใส่ดูดีขึ้นมาหรอกครับ” อชิระพูดทะลุปล่องออกมา เขาเห็นสีหน้าคนปากดีลำบากใจที่จะใส่ชุดนั้นเลยแกล้งพูดให้อีกฝ่ายไม่มีความมั่นใจจะได้ไม่กล้าใส่ เพราะเขาคิดว่าถ้ามารดายังถามแบบนี้อีกฝ่ายต้องใจอ่อนแน่ๆ

รสิกาหันไปมองชายหนุ่มร่างสูงที่พูดแขวะและยิ้มเยาะใส่เธอด้วยความไม่พอใจ หนอยแน่รู้จักรสิกาน้อยไปแล้วอีตาหมียักษ์

“ตกลงหนูเอาชุดนี้ค่ะคุณป้า” เธอหันไปพูดกับหญิงสูงวัย แน่นอนว่าทันทีที่สองคนแม่ลูกได้ยินต่างก็ตกใจและเป็นจินตนาที่ยิ้มกว้างพร้อมกับส่งชุดให้พนักงานที่ยืนรอให้บริการอยู่ ด้านอชิระก็ยืนฮึดฮัดอยู่คนเดียวนี่เขาอุตส่าห์ช่วยยังหาเรื่องให้ตัวเองอีก

หลังจากที่ออกจากร้านขายชุดวายน้ำแล้วทั้งสามคนก็ตกลงกันว่าจะหาข้าวกินที่ร้านอาหารในห้างนี่เลย ระหว่างที่กำลังจะเดินไปที่ร้านนั้นจินตนาก็เจอคนรู้จักเสียก่อนทำให้ต้องยืนคุยกันอีกพักใหญ่

“ใครใช้ให้คุณซื้อชุดว่ายน้ำแบบนั้นรสิกา” อชิระถามเสียงเบาๆ เมื่อเห็นว่ามารดาสนใจคุยกับคนรู้จักอยู่

“ไม่มีใครใช้หรอกค่ะ ฉันแค่อยากใส่เหมือนคนอื่นเขาบ้างก็แค่นั้น” รสิกาพูดแล้วยักไหล่หนึ่งครั้งเหมือนไม่ใส่ใจ ทั้งที่ในใจก็แอบหวั่นๆ เหมือนกัน

“แล้วจะไปเลียนแบบคนอื่นเขาได้ไง คนที่ใส่เขาหุ่นดีสวยกันทุกคนแล้วหุ่นคุณน่ะสวยและมั่นใจพอแล้วหรือไงที่จะใส่มัน” อชิระถามอย่างหาเรื่อง ตอนนี้บอกเลยว่าเขาหงุดหงิดมากเมื่อจินตนาการถึงไอ้เศษผ้าเมื่อมาอยู่บนตัวของหญิงสาวร่างบางคนนี้

รสิกาคอแข็งหน้าตึงขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยินคำสบประมาทของชายหนุ่มร่างสูงเธอเลยพูดเชิดๆ ออกมา

“งั้นเดี๋ยวฉันจะถ่ายรูปมาให้ดูแล้วกันนะคะว่าฉันใส่แล้วสวยสู้คนอื่นได้ไหม” พูดจบเธอก็สะบัดหน้าหนีไปอีกทาง

“ใครเขาอยากจะดูรูปคุณไม่ทราบ และอีกอย่างที่คุณต้องรู้และทำความเข้าใจใหม่คือผมจะขับรถพาแม่กับคุณไปเที่ยวเสม็ดเอง” อชิระพูดแล้วยกยิ้มแล้วเดินไปหามารดาทันทีอย่างสะใจที่เห็นหน้าตาเหวอๆ ของอีกฝ่าย ยิ่งรู้ว่ารสิกาจะใส่เศษผ้าพวกนั้นยังไงเขาก็ต้องไปด้วยอยู่แล้ว

รสิกายืนนิ่งเมื่อได้ยินคำพูดของชายหนุ่ม ไหนตอนแรกบอกว่ามีงานที่ต้องทำวันนั้นไงแล้วทำไมถึงจะไปเที่ยวเสม็ดด้วยกันล่ะ นึกแล้วน่าโมโหจริงๆ เลย และตอนนั้นสายตาเธอก็หันไปเห็นน้องสาวที่เดินกอดแขนมากับผู้หญิงที่ท่าทางเหมือนทอมคนหนึ่งที่เธอไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน ตอนนี้เป็นเวลางานแล้วทำไมรมิดาถึงมาเดินซื้อของอยู่ที่นี่ ไม่แคล้วคงหยุดงานมาอีกแน่ เอาเถอะเรื่องของใครก็เรื่องของมันเธอพูดมากก็ด้วยสวนกลับมาทุกทีสุดท้ายก็ตัดสินใจที่จะไม่พูดเตือนอะไรออกมา ตราบใดที่รมิดาไม่ก้าวก่ายเข้ามาในเขตของเธอ

++++++

สุดสัปดาห์ที่สองสาวต่างวัยรอคอยก็มาถึง เพราะวันนี้เป็นวันเดินทางไปเกาะเสม็ดกระเป๋าเดินทางสองใบใหญ่ถูกลำเลี้ยงใส่หลังรถยนต์คันใหญ่ที่ชายหนุ่มร่างสูงคอยดูแลอย่างใกล้ชิด และอชิระก็ต้องหันไปมองด้านบนบ้านเมื่อได้ยินเสียงคุยและหัวเราะดังเข้ามาใกล้เรื่อยๆ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็นใคร

“หนูเทียนเตรียมครีมกันแดดมาพร้อมแล้วใช่ไหมจ๊ะ หมวก แว่นกันแดดล่ะ” จินตนาถามพร้อมกับเดินจูงมือรสิกาลงมาที่หน้าบ้าน

“เรียบร้อยแล้วค่ะ ส่วนยาคุณป้าก็อยู่ในกระเป๋าเล็กค่ะ” รสิกาวันนี้สวมเสื้อกล้ามสีขาวและกางเกางขายาวสีน้ำเงินเข้มในมือมีกระเป๋าสีขาวใบใหญ่ที่ใส่สารพัดของจุกจิกลงไปทั้งของเธอและหญิงสูงวัยด้วย ส่วนจินตนาสวมกระโปรงยาวสีเขียวมีหมวกปีกกว้างอยู่ในมือด้วย

+++++