จากนั้นเราสองคนก็เดินกลับไปที่รถแล้วขับไปมหาลัยทันที พี่ธามขับเข้าไปจอดที่ลานจอดรถหน้าตึกคณะบริหารฯ เพื่อส่งฉัน
“ขอบคุณนะคะที่มาส่ง” ก่อนจะลงจากรถฉันหันไปยิ้มหวานให้เขาหนึ่งทีเพื่อเป็นการขอบคุณที่มาส่งจากนั้นก็ยื่นมือไปเปิดประตูรถ
“เลิกเรียนแล้วไลน์มาบอกด้วยเดี๋ยวมารับ” คนนั่งหลังพวงมาลัยเอ่ยเสียงเรียบพร้อมกับส่งสายตาดุมาให้เหมือนเคย
“คร้าคุณพ่อออออ~~~” ฉันล้อเลียนเขาที่ทำตัวเหมือนพ่อฉันไม่มีผิด เช็คตลอดเวลา ต้องรายงานทุกฝีก้าว
“ผัว! ไม่ใช่พ่อ เผื่อเธอจะจำไม่ได้” เขาตอบกลับเสียงเรียบ หน้าตาเย็นชากว่าเดิมอีก
“โว้ยยยย!! รู้แล้วคะว่าแต่งงานแล้วไม่ลืมหรอก!!” โวยเสร็จก็เดินลงมาโดยไม่หันกลับไปมองเขาอีก ...
ใต้ตึกคณะบริหารฯ…….
ฉันเดินเข้ามาใต้ตึกคณะพร้อมกับสอดส่ายสายตามองหาเพื่อนรักก่อนจะเห็นยัยแตงกวาที่กำลังโบกไม้โบกมือเรียกฉันอยู่จึงรีบก้าวเท้ายาวๆ เดินตรงไปหาพวกมันทันที
“อะไร!! ยังไง!! เล่ามา!!” ทันทีที่เดินมาถึงโต๊ะแตงกวากับน้ำหวานก็ประสานเสียงกันถามฉันทันที
“วันนี้อากาศดีเนอะ >_ผัว!! ไม่ใช่พี่” พี่ธามตอบเสียงราบเรียบพร้อมกับจ้องมองฉันที่ตอนนี้อ้าปากค้างเพราะไม่คิดว่าเขาจะพูดถึงสถานะของเราสองคนในที่สาธารณะแบบนี้ ดีนะที่โต๊ะของพวกเราตั้งอยู่ห่างจากโต๊ะอื่นๆ เลยไม่มีใครนั่งอยู่ใกล้ๆ มีแค่โต๊ะฉันกับโต๊ะของพวกพี่ธามแค่นั้น.....