อ้อมกอด(มาเฟีย)

ปัง ปัง ปัง “กรี๊ดดดดดด แม่ แม่ อย่าา” เสียงกรีดร้องที่คนเป็นแม่ได้ยินแล้วแทบขาดใจ แม้เลือดในกายจะไหลไม่หยุดสิ้นไร้เรี่ยวแรงปกป้องลูกสาวสุดที่รักได้อีกต่อไป แต่เพราะความเป็นแม่ก็ยังพยายามใช้แรงเฮือกสุดท้ายคลานไปหาลูก “ฉันไม่อยากทำแบบนี้เลย ให้ตายสิ จัดการให้เรียบร้อยแล้วลากเด็กนั่นมา” “ยะ อย่า” ปัง! “แม่” กระสุนนัดสุดท้ายปลิดชีพของผู้เป็นแม่ ร่างอันไร้วิญญาณนอนแน่นิ่ง เสียงกรีดร้องของนานาไม่อาจทำให้วิญญาณของแม่กลับเข้าร่างได้ เจ็บกว่านั้นคือไม่มีโอกาสได้เข้าไปกอดลาเพราะนี่คือครั้งสุดท้ายที่จะได้ร่ำลา นานาถูกพาตัวมาที่คฤหาสน์หลังใหญ่ ภายในห้องใต้ดินมีเด็กสาวถูกขังอยู่ก่อนหน้าแล้วอีกจำนวนหนึ่ง สภาพเหม่อลอยของนานาไม่ต่างจากทุกคนที่อยู่มาแล้วก่อนหน้า ชะตากรรมของแต่ละคนคงไม่ต่างจากเธอสักเท่าไหร่ “เธอคือเด็กใหม่สินะ” คฤหาสน์หลังนี้ไร้ทางออกสำหรับพวกเธอ พวกเธอไม่ได้ถูกจับมาเพื่อเป็นทาส เหตุผลมันน่ากลัวกว่านั้น งานที่พวกเธอต้องทำก็คือถูกส่งตัวเข้าไปเป็นสะใภ้ตระกูลดังเพื่อผลประโยชน์ทางธุรกิจและชื่อเสียงรวมถึงอำนาจของคนที่จับพวกเธอมา “ใช่” นานาตอบกลับทั้งๆ ที่น้ำตายังนองหน้าอยู่ “ชื่ออะไร เราชื่อปลาทอง” “ปลาทองเหรอ” “ใช่” “เรา ชื่อ นานา” แม้กำลังเสียสติและไม่อยากเปิดปากคุยกับใครแต่เธอก็ไม่อยากเสียมารยาท ตอนนี้พวกเราคือผู้ร่วมชะตากรรม เหตุการณ์ก่อนหน้าทำร้ายสภาพจิตใจของเธอมาก เป็นการสูญเสียที่เธอจะไม่มีวันลืมเด็ดขาด ในใจแหลกสลายไม่มีชิ้นดี “ชื่อน่ารักจัง” เป็นคำชมที่มาพร้อมกับรอยยิ้ม แม้จะเป็นรอยยิ้มที่ไม่ค่อยสดใสนัก “แม่เราตั้งให้น่ะ” “ชื่อเรา พ่อก็เป็นคนตั้งให้ พ่อชอบเลี้ยงปลามากๆ โดยเฉพาะปลาทอง” “โดนจับมานานหรือยัง” นานาเอ่ยถาม “เมื่อวาน พรุ่งนี้ก็จะถูกส่งขึ้นตึกใหญ่แล้ว” น้ำเสียงสิ้นหวังและแววตากังวลของเพื่อนใหม่ทำให้นานาเองก็วิตกไม่แพ้กัน โจนาธานฉากหน้าคือเศรษฐีใจบุญชอบรับเลี้ยงเด็กกำพร้า ช่วยเหลือครอบครัวยากจน และเด็กสาวที่ไม่มีทุนทรัพย์ในการเรียนต่อ ใครต่อใครก็ยกย่องให้เขาเป็นพ่อพระ เป็นที่พึ่งของเด็กๆ ในยามทุกข์ยาก ความดีที่ทำถูกตีแผ่จนดังไกลไปทั่วโลก ไม่มีอะไรมาฉุดโจนาธานลงจากตำแหน่งพ่อพระใจบุญได้ เบื้องหลัง โจนาธานทำทุกอย่างเพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการ ทรัพย์สิน ชื่อเสียงและพลังอำนาจที่ไม่มีใครมาโค่นล้มเขาลงได้ เด็กสาวที่ต้องพลัดพรากจากครอบครัวมาอยู่คฤหาสน์แห่งนี้ล้วนไม่เต็มใจทั้งนั้น บางคนต้องสูญเสีย อย่างเช่นนานาที่พยายามปกป้องศักดิ์ศรีของตนเองและผู้เป็นแม่จนเกิดเหตุการณ์เลวร้ายขึ้น “ต้องแต่งงานจริงๆ เหรอ” นานาถามเพราะอยากรู้ “ใช่ กับใครก็ไม่รู้” “หนีไม่ได้เหรอ” ปลาทองส่ายหน้ารัว หากคิดหนีก็จะไม่ได้ออกจากที่นี่อีกเลย “ทางรอดเดียวของเรา คือแต่งงานยอมทำตามที่ตาแก่นั่นต้องการ” นานาพยักหน้าแล้วยกมือปาดน้ำตาบนแก้มออก “แล้วต้องแต่งกับใคร” “ไม่รู้หรอก จะได้เห็นหน้าก็ก่อนวันแต่งแค่ไม่กี่วัน” “ขอให้เจอคนดีนะปลาทอง” เรื่องฐานะคงถูกคัดกรองมาแล้วอย่างดี เรื่องนิสัยคงต้องคาดเดากันต่อไป แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นสำคัญ นานากำลังหาทางหลุดพ้นหนีไปจากที่นี่ให้ไกลแสนไกล “นานาด้วยนะ” 3 ปีต่อมา “เธอใช่มั้ย ของเล่นชิ้นใหม่ของฉัน” ปากคาบบุหรี่ชายตามองเล็กน้อยแล้วหันไปพ่นควันสีขาวโดยไม่ได้นึกถึงกลิ่นที่น่าเวียนหัวสำหรับใครบางคน “ไม่ใช่ค่ะ” “หืม” “ฉันเข้ามาอยู่ที่นี่ในฐานะภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของคุณค่ะ คุณหิรัญ” ก้อนเนื้อด้านซ้ายเต้นรัวแต่หญิงสาวก็หาได้หวาดหวั่นผู้ชายตรงหน้าที่กำลังจะหาเรื่องเอาเปรียบ ทั้งน้ำเสียงและคำพูดกำลังบ่งบอกว่าเกลียดเธอมากขนาดไหน “ถ้าอย่างนั้นก็ต้องทำหน้าที่ให้สมตำแหน่ง” “ได้สมใจคุณแน่นอนค่ะ” หิรัญกัดกรามแน่น นึกแค้นในใจที่คำพูดของเขาไม่สามารถทำให้หญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้ารู้สึกสะท้านได้เลยสักนิด “ระวังไว้ก็แล้วกัน ไม่ใช่ตัวเธอ แต่เป็นหัวใจของเธอ” ประโยคนั้นของชายหนุ่มทำให้ลมหายใจของเธอเริ่มติดขัด แต่เพราะไม่อยากแสดงอาการจึงพยายามข่มความรู้สึกนั้นเอาไว้ ไม่อยากให้เขาได้ใจครั้งต่อๆ ไปความลำบากจะทยอยมาเยือนอยู่เรื่อย ๆ แน่นอน แต่ก็คงแค่วันนี้เท่านั้น “หัวใจของฉันแข็งแรงพออยู่แล้วค่ะ” “เชิญบ่าวสาว ถึงเวลาเข้าพิธีหมั้นแล้วค่ะ” “แล้วฉันจะคอยดู” วันเกิดในปีที่ 18 ของเธอคือต้องเข้าพิธีวิวาห์กับมาเฟียหนุ่มผู้ทรงอิทธิพล ร่ำรวยทั้งเงินทองและพลังอำนาจ เพื่ออิสระเธอจึงต้องยอม ชีวิตของนานาไม่เหลืออะไรแล้วแม้แต่ความเป็นตัวเอง คฤหาสน์ ควินซ์ “นายครับกลับเข้าห้องหอเถอะครับ ทิ้งนายหญิงให้อยู่คนเดียวแบบนั้น” “เป็นห่วงก็ไปอยู่เองสิ” ลูกน้องคนสนิทอึกอักพูดไม่ออก เมื่อได้ยินน้ำเสียงเยือกเย็นไร้เยื่อใยของเจ้านาย “นายครับ” “รินเหล้าต่อ แต่งให้แล้วยังจะเรื่องมากอีก นอนคนเดียวคืนแรกคงไม่ตายหรอกมั้ง” สองนิ้วคีบบุหรี่ขึ้นมาสูบอีกครั้ง ไฟสีแดงลุกโชนปลายมวนบ่งบอกได้ถึงความเครียดที่มีอยู่ในตอนนี้ เขาเกลียดการคลุมถุงชนและเกลียดผู้หญิงคนนั้นรวมถึงครอบครัวของเธอด้วย “แต่ว่านายครับ นายก็รู้ว่านายหญิงต้องแต่งงานกับนายเพราะอะไร” เพล้ง! “ถ้ามึงยังไม่หยุดพล่ามถึงยัยนั่น สมองมึงได้ไหลออกมากองบนพื้นแน่” ไม่ว่าเพราะอะไรอย่างเดียวที่คนพวกนั้นต้องการก็คืออำนาจเท่านั้น แก้ววิสกี้แตกละเอียดเป็นเศษเล็กแหลมกระจายเต็มพื้น ลูกน้องคนสนิทต้องรีบแจ้งแม่บ้านให้เข้ามาทำความสะอาดโดยทันที “เสียอารมณ์ฉิบหาย” “ไม่ดื่มต่อแล้วเหรอครับ” “อยากให้กูกลับห้องนักไม่ใช่เหรอ” เขาโยนก้นบุหรี่ทิ้งแล้วสะบัดตัวลุกเดินออกจากตรงนั้นทันที แกร็ก! “ทำอะไร” ภาพตรงหน้าทำให้ชายหนุ่มตกใจเล็กน้อย เจ้าสาวที่เขาไม่ต้องการนอนจมกองเลือดในชุดแต่งงานสีขาวแบรนด์ดังโดยข้างๆ มีคัตเตอร์อันเล็กวางอยู่ด้วย “ฉันกำลังจะตาย” “ทำไมไม่ไปตายที่อื่น” “เพราะที่อื่น ฉันไม่เคยมีโอกาสได้ทำแบบนี้ยังไงล่ะ” เธอตอบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ภาพชายหนุ่มเริ่มเลือนรางรวมถึงแรงหายใจที่กำลังแผ่วลงอย่างช้าๆ ด้วย “หึ ยัยโง่ ฉันแต่งงานกับผู้หญิงอย่างเธอไปได้ยังไงวะ” “เพราะฉัน ไม่อยากรักคุณล่ะมั้ง” เรี่ยวแรงทั้งหมดไหลออกไปพร้อมกับเลือดในกาย เปลือกตาของเธอปิดลงสนิททำให้ชายหนุ่มรีบปรี่เข้าไปจับชีพจร “นานา ให้ตายสิวะ นานาได้ยินมั้ย ใครอยู่ข้างนอกบ้าง” “ครับนาย” ลูกน้องคนสนิทรีบวิ่งขึ้นมาด้านบนทันทีเมื่อได้ยินเสียงเรียกหาของเจ้านาย “เอารถออก เร็วสิวะ! “ “คะ ครับ” “เธอกำลังคิดทำอะไร นานา จะหนีปัญหาง่ายๆ แบบนี้ได้ยังไง” ____________________