หลังแยกกันกับเพื่อน ฟ้ามณีก็ลับห้อง มานั่งมองวิวที่ระเบียง ที่มองเห็นแม่น้ำโขง เธอนั่งมองแม่น้ำอยู่อย่างนั้น
พรึ่บ!
ฟ้ามณีเห็นเหตุการณ์ในอดีต อีกครั้ง
“ถ้าน้องอยากให้ วรมัน ขึ้นไปเที่ยวด้วย พี่ท่านจักว่าอย่างไรเจ้าคะ” พระนางมันทกา เอ่ยถามองค์นครา อย่างไม่มี กุศโลบายใดแอบแฝง พระนางเพียงอยากตอบแทนความภัคดี ที่ วรมันนาคราช มีให้นาง แต่ทว่าองค์นคราชะงักและนิ่งไปครู่ใหญ่ ไม่มีใครล่วงรู้ว่าพระองค์คิดอะไร แต่พระองค์ก็ทรงตอบตกลงชายาอันเป็นที่รัก เพราะไม่อยากขุ่นข้องหมองใจกับน้อง
“พระแม่เมือง ให้คนไปตามเกล้ากระหม่อมหรือพระเจ้าข้า” ไม่นาน วรมันนาคราช ก็มากราบที่เบื้องบาทของพระนางมันทกา
“ใช่ เราจะพาเจ้าไปเที่ยวด้านบนด้วยดีไหม”
“จริงหรือพระเจ้าข้า” วรมันถามออกมาอย่างดีใจ
“จริงสิ เราจะโกหกเจ้าทำไมกัน ตอบแทนที่เจ้า ซื้อสัตย์ต่อเราไง” พระนางมันทกา บอกออกมาอย่างตรงไปตรงมาถึงเหตุผล
“ไปกันเถอะ น้
