วันนี้ในห้องอาหาร ฟ้ามณีไม่ค่อยเจริญอาหารสักเเท่าไหร่นัก เพราะว่าอาารเสียใจจากการตกอยู่ในห้วงภวังค์ที่รู้เรื่องราวในอดีต ยังคงกินความรู้สึกในจิตใจของเธออยู่ ถึงแม้ว่าฟ้ามณี จะทราบดีว่ามันคือเรื่องราวที่ผ่านมาแล้ว แต่ทว่าเธอนั้นยังคงดึงความรู้สึกนั้นออกจากใจของเธอไม่ได้ เธอเองได้พยายามแยกความรู้สึกอย่างถึงที่สุดแล้ว แต่มันก็ไม่เป็นผล
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูดังขึ้น ทำให้ฟ้ามณีหลุดจากอาการเหม่อลอย ในการนึกถึงเรื่องราวในอดีต
เธอเเดินไปเปิดประตู ปรากกฎเป็นเพื่อนรักทั้งสองของเธอนั่นเอง
“พวกแก เข้ามาสิ” ฟ้ามณีเปิดประตูทิ้งไว้ แล้วเดินนำเพื่อนเข้ามาในห้องของเธอ
เนยกรอยและน้ำมนต์เดินตามเพื่นเข้ามาอย่างเป็นห่วง
“แกไหวนะฟ้า” เป็นเนยกรอบที่เอ่ยขึ้นมาทำลายความเงียบของห้อง เมื่อทั้งสามคนนั่งกันอยู่สักพัก
“ไหวอะไร ฉันไม่ได้เป็นออะไรสักหน่อยนะ”
ฟ้ามณีบอกเพื่อนรัก ปากของเธอนั้นยิ้ม แต่ทว่
