น้ำมนต์ขับรถมาส่งฟ้ามณีที่หอของเธอ
"ขอบใจนะน้ำมนต์ ที่มาส่งเรา ขอบใจมากๆ"ฟ้ามณีบอกน้ำมนต์
"เราเต็มใจมากดวงมณี มีอะไรโทรมาได้เสมอนะ เรายินดีช่วยเหลือ" น้ำมนต์บอกเพื่อนรัก
"ได้เลย เราไปนะ ไว้เจอกัน"ฟ้ามณีบอกน้ำมนต์แล้วลงจากรถ ขึ้นห้องพัก
เธอค่อยๆเดินขึ้นมาช้าๆ จนถึงห้องพักของเธอ ฟ้ามณีเบิดประตูเข้าห้องของเธอ เธอเองค่อยๆว่างกระเป๋า แล้วแยกผ้าไว้ในตะกร้าเพื่อรอซัก ฟ้ามณีมองไปรอบๆห้อง มีภาพจำของพี่นคราให้ทุกๆมุมห้อง เธอคิดว่าเธอเข้าใจสัจธรรมขึ้นมามากแล้ว แต่พอกลับมาที่ห้องของเธอ ที่มีภาพจำขององค์นคราในทุกๆมุน เธอก็คิดถึงพี่นคราอยู่ดี
ฟ้ามณีเดินเข้าไปอาบน้ำอย่างช้าๆ เธออดเป็นห่วงพี่นคราไม่ได้ ความคิดในหัวของเธอตอนนีก็คือ
พี่ท่านทุกข์หรือมีสุข จะเป็นอย่างไรบ้าง เป็นความคิดที่วนเวียนในหัวอยู่อย่างนั้น
ฟ้ามณีอาบน้ำเสร็จ ก็มาแต่งตัว แล้วมานั่งตรงเตียงนอน
ชีวิตคนเรานี่ก็แบบนี้ ตอนที่พี่นคราตา
