ทวงรักเมียเด็ก

ตอนที่2 แต่งเมีย(เด็ก)

ตอนที่2 แต่งเมีย(เด็ก)

สิ้นคำขู่ของคณากรร่างสูงโปร่งก็เดินผ่านหน้ามะลิวัลย์ไปทันที คนตัวเล็กเผยสีหน้าเรียบนิ่งออกมาถึงเธอจะไม่ได้แสดงท่าทางใดๆ ออกมาใช่ว่าคำพูดของชายหนุ่มเธอจะไม่เจ็บปวด แต่คิดไปแล้วก็พูดอะไรออกมาไม่ได้เพราะทางนี้เธอเป็นคนเลือกเอง ที่ตัดสินใจแต่งงานกับชายหนุ่มเพราะต้องการทดแทนบุญคุณคุณหญิงผกาแก้วและเธอก็อยากเรียกอยากมีอนาคตที่ดีอีกแล้ว

หลังจากที่ยายแววยายของมะลิวัลย์ฟื้นหลังจากผ่าตัดรักษาเด็กสาวก็ตัดสินใจบอกเรื่องที่เธอจะแต่งงานกับบุตรชายขอบคุณหญิงผกาแก้วคำถามแรกของหญิงชราทำเอาเธอชะงักไปทันที

“มะลิรักคุณเขาไหมลูก?”เธอรู้จักหลานสาวตัวเองดีว่าเป็นคนนิสัยยังไง แต่เธอก็ไม่อยากให้เด็กสาวต้องมารับผิดชอบอะไรแบบนี้ มะลิวัลย์ส่งยิ้มให้ผู้เป็นยายเธอรู้ดีว่ายายของเธอคงไม่สบายใจเรื่องนี้จำให้เธอต้องพูดโกหกออกมา

“อืม มะลิเจอหน้าคุณกรรู้สึกดีมากๆ เลยคุณกรดูใจดีกับมะลิต่อไปถ้าได้แต่งงานอยู่กินกันยังไงชีวิตมะลิต้องดีขึ้นแน่ ๆ”

“ถ้ามะลิคิดอย่างนั้นยายก็จะไม่ห้ามอะไร มะลิเอ่ยยายก็คนจนๆ ไม่ได้มีเงินมีทรัพย์สมบัติไว้ให้หลานถึงทำให้หลานต้องอยู่อย่างลำบาก ต่อไปหลานแต่งงานมีสามียายขอให้หลานจำเอาไว้นะ เราเป็นเมียต้องรักต้องดูแลคนเป็นผัวให้ดี มีลูกก็ต้องเป็นแม่ที่ดีเข้าใจไหม?”มะลิวัลย์พยักหน้าก่อนจะเข้าไปกอดหญิงชราเอาไว้ อ้อมกอดนี้เธอทำให้เธอรู้สึกมีกำลังใจมีพลังสู้ต่อไปได้ในทุกๆ วันก็ว่าได้ถึงการที่จะไปอยู่กับคณากรสร้างความเศร้าให้แก่หญิงสาวอยู่มากเธอก็จะอดทน จนกว่าจะเรียนจบตอนนั้นคงขอชายหนุ่มกลับมาหางานทำที่นี เธอคงจะได้อยู่กับยายอีกครั้ง

“ยายขอให้หลานมีความสุขนะ ยายรักมะลินะ”

“มะลิก็รักยายมากเลยนะ”

ผ่านไปไม่นาน

การแต่งงานของคณากรก็ได้จัดขึ้นในโรงแรมหรู เดิมทีเขาบอกมารดาว่าไม่ต้องการใหญ่โตอะไรแต่ทว่ามีหรือจะขัดคุณหญิงแม่ของเขาได้ แขกที่มาในงานนี้มีหน้ามีตาไม่น้อย เรื่องใหญ่ของงานที่สร้างความฮือฮาให้กับแขกที่มาร่วมงานที่รู้ว่าอายุของเจ้าสาวห่างจากเจ้าบ่าวตั้งสิบสี่ปี

“ดีใจด้วยนะมึงได้เมียเด็ก”น้ำเสียงของวายุภักษ์เพื่อนของคณากรเอ่ยแซวออกมาทำให้ชายหนุ่มตวัดมองค้อนไปมองทันที งานแต่งงานของเขาถือว่ามีข้อดีอยู่บ้างก็เพราะวันนี้เป็นวันที่เพื่อนๆ ของเขามากันหมดเลยเมื่อก่อนมีโทรมีนัดเจอกันบ้างแต่ไม่ค่อยมากันครบเลยจนกระทั่งวันนี้

“ไหนเมียมึงสวยขนาดไหนวะถึงทำให้คนอยากมึงยอมสละโสด?”วายุภักษ์ยังพูดต่อ

“กูโดนแม่บังคับไอ้สัส”คณากรหันไปบอกโดยไม่ได้พูดเสียงดังมากนักถึงยังไงเขาก็ยังห่วงหน้าตาทางสังคมอยู่ วายุภักษ์ได้ยินอย่างนั้นก็ขำออกมาเขาพอรู้มาบ้างเพียงแต่ต้องการแกล้งเพื่อนแค่ไหน

“ไอ้ณพมาแล้ว โหเมียท้องโตมาเลยโว้ยกูยอมแล้วพวกมึงแต่ล่ะตัวรีบไปไหนวะ?”วายุภักษ์ที่นิสัยไม่ชอบผูกมัดหรือจริงจังกับใครเอ่ยออกมาก่อนจะพยักหน้าทักทายเพื่อนอีกคนที่มาใหม่

คณากรยืนทักทายเพื่อนๆ กับแขกคนอื่นก่อนที่เจ้าสาวตัวน้อยจะเดินมาพร้อมกับคุณหญิงผกาแก้ว คณากรต้องแสร้งเป็นเจ้าบ่าวผู้แสนดีรีบไปรับเจ้าสาวที่สวมใส่ชุดสีขาวบริสุทธิ์ผุดผ่อง พอเห็นมะลิวัลย์แต่งตัวแบบนี้ยอมรับว่าเด็กสาวดูโตขึ้นมาไม่น้อย

ตลอดพิธีการต่างๆ ผ่านไปอย่างเชื่องช้าทำเอาชายหนุ่มเริ่มทำหน้าเซ็งออกมาดีที่งานในวันนี้จัดแค่ตอนเย็นตอนเช้าคือไม่มีอะไรมากมายนอกจากคุณหญิงผกาแก้วรวบรัดเขาให้นายอำเภอมาจดทะเบียนสมรสถึงที่บ้าน และก็นะเขาหรือจะขัดได้ ไหนจะคำขู่เรื่องมรดกเขามันก็เป็นผู้ชายที่ไม่ได้ใจดียอมยกสมบัติทั้งหมดให้กับคนอื่นและมูลนิธิอะไรเสียหน่อยอยากจดก็จดก็แค่นั้น ค่อยหย่าวันหลังก็ได้ไม่เห็นเสียหายอะไร

ช่วงเวลาน่าอึดอัดในที่สุดก็มาถึงหลังจากที่ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายมาอวยพรคู่บ่าวสาวเสร็จก็ออกไปเหลือไว้เพียงคู่สามีภรรยาใหม่ที่นั่งทำตัวไม่ถูกอยู่กลางห้อง มะลิวัลย์หายใจเข้าออกแทบไม่เป็นจังหวะนี่คงเป็นครั้งแรกที่เธอมาอยู่ในห้องกับผู้ชายสองต่อสองแบบนี้

“นั่งโง่อะไรอยู่ไปอาบน้ำสิ ใส่ชุดอะไรก็ไม่รู้ยาวเป็นหางว่าว ชุดแต่งงานมีเรียบๆ กว่านี้ไม่ใช่รึไงคิดว่าสวยตายล่ะ”ไม่รู้ทำไมชายหนุ่มถึงอดไม่ได้ที่จะพูดจาหาเรื่องคนตัวเล็ก เขาเห็นใบหน้าสวยที่เอาแต่นั่งเรียบนิ่งไม่พูดไม่จาไม่แสดงท่าทางออกมาก็ยิ่งหงุดหงิด

มะลิวัลย์ไม่ได้ตอบโต้อะไรออกมาเธอค่อยๆ ลุกขึ้นเพราะในตอนนี้ขาของหญิงสาวมันชาจนปวดไปหมดถึงได้ยังคงนั่งอยู่ไม่ลุกไปไหน เธอกัดฟันข่มความรู้สึกเอาไว้แต่ทว่าพอเห็นท่าทางเงียบสงบของคนตัวเล็กคณากรก็นึกอยากจะแกล้งเธอขึ้นมาอีก

“ชักช้าน่าเบื่อ!”

“โอ๊ยยยย เจ็บนะคะ”ทันทีที่ชายหนุ่มกระชากเรียวแขนของเล็กเสียงร้องของมะลิวัลย์ก็ดังขึ้นมา ทำเอาคนที่แง่หูฟังอมยิ้มขึ้นมาทันที

“ไม่ต้องห่วงนะยายแวว ฉันเชื่อว่าลูกชายฉันกับหลานยายต้องมีความสุขแน่ๆ เราสองคนก็รอเลี้ยงหลานกันเถอะ”

“เอ่อ คุณหญิงจ๊ะมะลิมันยังเด็กอยู่เลยนะจะให้มีลูกแล้วเหรอ?”

“โธ่ยายแวว พูดขัดใจจัง เถอะน่ามีตอนนี้ก็ดี หรือมีตอนเรียนจบก็ดี เราไปพักผ่อนกันเถอะปล่อยให้คู่สามีภรรยาเขามีความสุขกันดีกว่า”

ใบหน้าสวยของมะลิวัลย์เผยออกมาอย่างเจ็บปวด ขาเธอชาปวดไปหมดเมื่อโดนชายหนุ่มจะกระชากมาแบบนี้ คณากรหรี่ตามองก่อนจะทำหน้าสงสัยเขาแค่จับแค่นี้ร้องเหมือนโดนเชือดไปได้

“อย่ามาสำออย!”

“หนูเจ็บขาคุณกรปล่อยก่อนสิค่ะ”มะลิวัลย์ร้องบอกออกไป คำเรียกแทนตัวเองทำให้ชายหนุ่มไม่คุ้นชินเอาเสียเลย แต่ก็ยอมปล่อยแขนของคนตัวเล็กอย่างที่เธอบอก

มะลิวัลย์ก้มลงไปบีบนวดเรียวขาสวยอย่างไม่สนใจอีกฝ่ายที่มองอยู่ ยิ่งคิดก็ยิ่งโมโหคนอะไรปากร้ายแถมชอบรังแกคนอื่นนักไม่รู้ว่าคิดถูกหรือคิดผิดกันที่เอาชีวิตมาฝากไว้กับผู้ชายคนนี้

“แค่นี้ไม่เห็นตายสักหน่อย”เขาบอกก่อนจะเดินหายไปในห้องน้ำ ทำเอาคนที่โดนต่อว่าเม้มริมฝีปากเข้าหากันทันที มะลิวัลย์พยายามไม่เก็บเอาคำพูดของคณากรมาคิดแต่ทว่ามันก็ไม่ง่ายเลยที่จะไม่รู้สึกอะไร เธอต้องทนสินะทนไปก่อนเดี๋ยวทุกอย่างก็ดีขึ้นเอง

หลังจากที่ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งเดินออกมาจากห้องน้ำในชุดนอนสีเข้ม มะลิวัลย์ก็รีบเดินเข้าไปอาบน้ำทันที ด้วยชุดที่ยาวเป็นหางว่าวอย่างที่ชายหนุ่มว่าทำเอาคนตัวเล็กถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยล้ากว่าจะถอดเสร็จ หญิงสาวหยิบชุดบ้านๆ ที่มักชอบใส่นอนขึ้นมาใส่ก่อนจะเดินออกไปจากห้องแต่งตัว

“นี่ชุดบ้าอะไร?”เขาเอ่ยถามพร้อมสำรวจชุดที่เด็กสาวใส่ คำพูดของคณากรทำให้มะลิวัลย์มองตามชุดตัวเองเธอไม่เห็นว่ามัรจะแปลกตรงไหนกางเกงขาสั้นเสื้อคอกลมตัวเก่าๆ ก็แค่นั้น

“ไม่มีเสื้อผ้าจะใส่แล้วรึไง?”

“ก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้นหนิค่ะ”เธอตอบ

“โคตรแย่เลยต่างหาก เสื้อผุไปถึงไหนแล้วมะลิวัลย์ควรเอาไปทิ้งได้แล้วนะ”เขาบอก เป็นถึงสะใภ้ของโขมศิริกุลแต่ดูจากการแต่งตัวของหญิงสาวทำให้เขาไม่อยากจะพาไปไหนด้วยจริงๆ ถึงแม้ไม่ได้อยากจะแต่งงานกับเธอแต่ในเมื่อแต่งแล้วแถมใครต่อใครก็รู้ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นอะไรกับเขาถ้าขืนเด็กคนนี้ยังแต่งตัวแบบนี้เขารับไม่ได้แน่นอน

“หนูไม่ทิ้ง นี่เป็นเสื้อที่ยายซื้อให้อีกอย่างหนูไม่ได้ใส่ไปไหนไม่เห็นต้องทำหน้าดูถูกขนาดนั้นเลยหรือว่าคุณกลัวว่าเสื้อตัวเก่าๆ ตัวนี้จะทำให้เตียงคุณเปื้อนคะ?”เธอไม่คิดว่าคณากรจะเป็นคนดูถูกคนมากขนาดนี้

“นี่กล้ายอกย้อนเหรอ? เธออายุเท่าไหร่ฉันอายุเท่าไหร่อย่ามาตีฝีปาก!”จากที่จะไม่ตอบโต้แต่คนตัวเล็กก็อดไม่ได้มีอย่างที่ไหนมาบอกให้เธอเอาเสื้อรักเสื้อหวงตัวนี้ไปทิ้ง

“หนูรู้ค่ะว่าคุณกรแก่กว่าหนูมาก หนูไม่ได้ตีฝีปากแต่หนูออกความคิดเห็นก็แค่นั้น!”จากที่เห็นเงียบๆ มาตอนนี้หญิงสาวพูดยาวจนทำให้ชายหนุ่มลมออกหู อะไรไม่เจ็บเท่ากับคำว่าแก่ เขาอายุสามสิบสองแก่ตรงไหนกัน

“ยะ อย่าเข้ามานะ”มะลิวัลย์ร้องห้ามขึ้นมาทันทีที่เห็นร่างกำยำของคณากรที่จู่ๆ ก็ลงบจากเตียงย่าวสามขุมมาหาเธอ แววตาตื่นตระหนกนั้นทำให้ชายหนุ่มรู้สึกอยากแกล้งเด็กปากดีตรงหน้าเหลือเกิน

“อะไรกันกลัวเหรอ? นี่ผัวที่เธออยากได้จนตัวสั่นไงเด็กน้อย!”เขาแกล้งพูดออกมาพร้อมสีหน้าท่าทางที่ทำให้หญิงสาวรู้สึกหวาดกลัวไม่น้อย

“กรี๊ด! อย่าทำอะไรหนูนะคุณกร!”