DİLŞAH ...
Herkes yaşadığını bilir derler ya gerçekten de öyleydi. Ben yaşadığımı bilirdim. Kimse bunu kendi yaşadığı ile mukayese edemezdi. Az kalsın süt kardeşim tarafından tecavüze uğrayacak ve öldürülecektim. Bana yaptıkları yetmezmiş gibi bunu da reva görmüşlerdi belki de baba yerine koyacağım adamlar. Ben kalbinde nefrete yer vermeyen biriydim. Annemden böyle öğrenmiştim ama şimdi durup düşününce aslında nefret etmem gereken babam hariç tüm ailesiydi.
Dilşad insafa gelip durduğunda ve aslında nasıl bir ikilemde olduğunu anlattığında onu anlayabilecekken yaşattığı travma iliklerime kadar can yakıyordu. Şimdi ise karşımda Aram hemen arkamda elinde silahla Dilşad duruyor yine lanet bir kaos içinde debeleniyordum.
“Kızı al ve git Avcıoğlu. Bu kıyağımı da unutma.”
Hala kıyak di
