บทที่11 รู้สึกเจ็บ

1610 Words

“ออสตินมาช้าจังว่ะ” เคเดนพูด “เมาฉิบหายมึนหัว มึงไม่เมามาเร็วได้” “มาส่งเดลล่า” “อืม คนมีเมีย” ออสตินแซวเพื่อน แม็กซ์เวลกับมาร์วินเดินถือกาแฟ มาส่งให้ทั้งคู่ “ไปขึ้นเรียนกัน” แม็กซ์เวลพูด ออสตินเปิดดูโทรศัพท์ ยังไม่มีข้อความส่งมาจากเจ้าน้อย ดื้อจริงๆ ดูสิว่าจะทำตามคำสั่งของเขาไหม ผ่านไปสักพัก เขานั่งเรียนอยู่ยังไม่มีข้อความส่งมา เลยทักไปหาคนตัวเล็ก ออสติน : เจ้าน้อยส่งรูปมา เจ้าน้อย : ส่งรูป หมา แมว นก ลิง หนู เต่า มาให้เขา เธอคงไปเดินเล่นที่จตุจักร ออสตินดูรูปแล้วอดยิ้มไม่ได้ ยัยเด็กดำตัวแสบ ออสติน : รูปเราเจ้าน้อย อย่ากวน เจ้าน้อย : ส่งรูปตัวเองมาเป็นสิบรูป ทำหน้าเบื่อ บ้าง เซ็งบ้าง เหลือบตามองบนบ้าง ออสตินเลื่อนดูแต่ละรูปแล้วหลุดขำ “ขำเหี้ยอะไรของมึง” อาจารย์มองแล้ว เคเดนกระซิบ “.....” ช่วงพัก “แม็กซ์เวลช่วงนี้มึงยังไงกับคณะแพทย์ได้ข่าวว่าไปบ่อยตกลงจีบหมอ” มาร์วินถาม “รู้มากมึงน่ะ” แม็กซ์เวลตอบยิ้มๆ “พาไปดูหน่อยสิวะคนไหน สวยรึเปล่า” มาร์วินถามต่อ “ไม่ต้องเสือก” “ไอ้เวร บอกหน่อยไม่ได้” “แล้วน้องนามิ ตกลงมึงไม่จีบเหรอว่ะแม็กซ์เวล” ออสตินถาม “นามิไม่ชอบกูหรอก ถ้าพี่มึงน่ะไม่แน่” แม็กซ์เวลตอบยิ้มๆ “ชอบพี่ออโต้เนี่ยนะ” ออสตินพูดพร้อมขมวดคิ้วทำหน้า งงๆ แม็กซ์เวลไม่ตอบลุกขึ้น “มึงจะไปไหนวะ” มาร์วินถาม “ก็ไปคณะแพทย์ไง” “กูไปด้วย” ออสตินลุกขึ้น “มึงจะไปทำเหี้ยอะไรวะ ออสติน” แม็กซ์เวลถามพร้อมกับทำหน้าสงสัย “ไปหาคุณหมอเหมือนมึงนั่นแหละ” ออสตินเดินนำทุกคนไปที่คณะแพทย์ “หมออะไรของมันว่ะ” มาร์วินหันไปพูดกับเคเดน และรีบพากันเดินตามออสตินไป @คณะแพทย์ “น้องพี่มาหาคอปเตอร์ พอจะรู้จักไหม” ออสตินถามนักศึกษาคณะแพทย์ที่เดินอยู่แถวนั้น “รู้จักครับเมื่อกี้เห็นพี่คอปเตอร์นั่งอยู่ตรงม้าหินใต้ตึกครับ” ออสตินได้ยินแบบนั้นรีบเดินตรงไปตามที่น้องคนนั้นบอก และเห็นคอปเตอร์นั่งอยู่รีบเดินตรงเข้าไปหา “คอปเตอร์คุยกันหน่อยสิ” “มีอะไรครับ” “จะคุยตรงนี้ได้” “ได้หมดคุยตรงนี้ก็ได้ครับ” “ฉันจะมาพูดกับนายเรื่อง ที่นายพาเจ้าน้อยซ้อนมอเตอร์ไซค์ ห้ามนายพาเจ้าน้อยนั่งมอเตอร์ไซค์อีก หวังว่าจะเข้าใจ ฉันมาเตือน” “เจ้าน้อยบอกว่าพี่ยังขับมอเตอร์ไซค์เลย เจ้าน้อยเคยนั่งแล้วผิดตรงไหนครับถ้าเจ้าน้อยจะนั่งกับผม” คอปเตอร์ตอบกลับมาท่าทีไม่ยอมกัน “ผิดที่เป็นนายไง และฉันไม่อนุญาตมีอะไรไหม” ออสตินเริ่มพูดเสียงดัง จนแม็กซ์เวลต้องรีบเข้ามาจับแขนเขาไว้ “แล้วมันเกี่ยวอะไรกับพี่ครับ เจ้าน้อยโตแล้วน่าจะตัดสินใจอะไรได้เองแล้ว” “เจ้าน้อยอยู่กับฉัน ฉันเป็นคนดูแล เกี่ยวพอไหม” “ผมก็อยากดูแลเจ้าน้อยเหมือนกัน ให้เจ้าน้อยเลือกดีไหมครับพี่ออสติน ว่าระหว่างพี่กับผม เจ้าน้อยอยากให้ใครดูแลกันแน่” คอปเตอร์พูดเสียงหนักแน่นพร้อมกับจ้องหน้าออสตินอย่างไม่ลดละ “หึ! อยู่สบายๆ ดีกว่านะคอปเตอร์ เรียนแพทย์ก็หนักพอแล้ว อย่ามายุ่งกับคนของฉันจะดีกว่านะ ที่มานี่มาเตือน อย่าให้ฉันเห็นนายเข้าใกล้เจ้าน้อยอีก” ออสตินพูดจบเดินออกไปจากตรงนั้นพร้อมกับเพื่อนๆ ของเขา “ออสติน มึงหวงเจ้าน้อยเกินไปรึเปล่าว่ะ น้องโตแล้วนะ จะมีผู้ชายมาจีบบ้างก็ไม่แปลกนะ” แม็กซ์เวลพูด “ไอ้เวรนั้นพาเจ้าน้อยซ้อนมอเตอร์ไซค์พี่ออโต้ไม่ชอบ” เขาหันมาตอบแม็กซ์เวลด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง “เอาดีๆ พี่ออโต้ไม่ชอบรึมึงไม่ชอบกันแน่” มาร์วินเอ่ยแซวเขาด้วยท่าทางรู้ทัน “ยังไงกันแน่ออสติน ตกลงพี่เพ็บรึเจ้าน้อยกันแน่” เคเดนถามขึ้นมาอีกคน “เจ้าน้อยเป็นน้องไงพวกมึงถามอะไร” ออสตินตอบเสียงเบา “น้องอะไรกัน ไม่ได้เกี่ยวข้องกันทางสายเลือดสักหน่อย” มาร์วินพูดแย้งขึ้นมา “ถ้างั้นตามจีบพี่เพ็บจริงจังสักทีสิวะ” เคเดนพูด “เพ็บไม่ได้ชอบกูไง พวกมึงดูไม่ออกเหรอ” ออสตินว่าจบก็เดินหนีทุกคนกลับไปที่คณะตัวเอง หลังเลิกเรียน “กูกลับนะ” ออสตินบอกเพื่อนแล้วเดินมาที่รถ กดโทรศัพท์โทรหาเจ้าน้อย ครืดด ครืดด “ฮัลโหลค่ะ” “เจ้าน้อยจะกลับรึยังพี่จะไปรับ” “กำลังกลับค่ะ เพื่อนมาส่ง” “อืม” ออสตินมาถึงเพนต์เฮาส์ ถามเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยว่าเจ้าน้อยกลับมารึยัง เธอยังมาไม่ถึง เขาเลยนั่งรออยู่แถวนั้น เผื่อเจ้าน้อยจะอยากซื้ออะไรก่อนจะขึ้นห้อง จะได้เดินไปเป็นเพื่อน สักพัก เพ็บเดินเข้ามา “อ้าว! ออสตินอยู่นี่พอดีเลย เพ็บว่าจะเอาจานมาฝากไว้ให้ ไม่คิดว่าจะเจอนาย มานั่งทำไมตรงนี้ละ” “ผมรอเจ้าน้อยน่ะ แล้วเพ็บมาแถวนี้เหรอทำไมถึงเอามาให้เอง ไหนบอกจะให้เด็กส่งของเอามาให้” “เพ็บมาธุระก็เลยเอามาให้ด้วยเลยดีกว่า ธุระก็เสร็จแล้ว ใกล้ๆ นี้เอง” เจ้าน้อยเดินเข้ามา “เจ้าน้อย” เสียงหวานของเพ็บเรียกเธอ “พี่เพ็บ สวัสดีค่ะ” “สวัสดีค่ะ คนสวย วันนี้แต่งตัวน่ารักจังเลยนะ ไปไหนมาค่ะ เออว่าแต่เจ้าน้อยอยู่ที่นี่ด้วยเหรอคะ” เพ็บหันมามองออสตินเป็นเชิงถาม “อืมเจ้าน้อยอยู่กับผม ที่บอกว่าทำจานแตกน่ะ เป็นวันแรกๆ ที่มาอยู่ด้วยเลย” “เหรอคะ ไม่เห็นรู้เลยตอนนั้นเพ็บคงฟังแค่ผ่านๆ เลยไม่เข้าใจว่าอยู่ห้องเดียวกัน” เพ็บมองเจ้าน้อยด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป และรีบส่งยิ้มกลบเกลื่อนให้เธอ “เราไปทานข้าวกันไหมคะออสติน เจ้าน้อยด้วย” เพ็บหันมายิ้มเอ่ยชวนเจ้าน้อยอย่างใจดี “พี่เพ็บกับพี่ออสตินไปเถอะค่ะ น้อยทานกับเพื่อนมาแล้ว ขอตัวก่อนนะคะ” “ผมก็เหนื่อยมากเลยเพ็บ ไม่อยากออกไปแล้ว ไปทำอะไรทานบนห้องกันดีกว่าไหม อยากชิมฝีมือเพ็บ” ออสตินพูดน้ำเสียงนุ่มนวลส่งยิ้มให้เพ็บ “เพ็บทำอาหารเก่งซะที่ไหนละคะ กลัวจะทานกันไม่ได้นะสิคะ” “มาเถอะ” เขาจับแขนเพ็บเบาๆ ให้เธอเดินตามเขาไปที่ลิฟต์ เจ้าน้อยเดินตามหลังทั้งคู่ไปเงียบๆ จนมาถึงห้อง “พี่เพ็บให้น้อยช่วยอะไรไหมคะ” “ไม่เป็นไรพี่ช่วยพี่เพ็บเอง เราไปอาบน้ำเถอะ” ออสตินเอ่ยบอกแล้วหันไปคุยกับเพ็บต่อ ด้วยท่าทางเอาใจ เจ้าน้อยเดินเข้าห้องตัวเองไปนั่งลงบนเตียง เขาคงอยากอยู่กันตามลำพังสองคน ฉันไม่ควรออกไปเป็นก้างขวางคอ เจ้าน้อย คิดแล้วรู้สึกเจ็บหน่วงขึ้นมาในอก จูบเมื่อคืน เขาไม่ได้รู้สึกอะไรเลยสินะ ทั้งที่เป็นจูบแรกของฉัน ถ้าไม่รู้สึกอะไรทำไมต้องมาจูบฉันด้วย ฉันอยากเก็บจูบแรกไว้ให้แฟนฉันนะ คนบ้า พี่ออสตินคนบ้า อยู่ๆ ร้องไห้ทำไมเนี่ยเจ้าน้อย อยู่ๆ น้ำตามันก็ไหลออกมาเอง หยุดเลิกร้องได้แล้ว คนตัวเล็กเดินเข้าไปในห้องน้ำอาบน้ำ ใส่ชุดนอนเพราะคิดว่าจะไม่ออกไปข้างนอกอีก ก๊อกๆ “เจ้าน้อยๆ” คนตัวเล็กเดินมาแง้มเปิดประตูเล็กน้อย “พี่ออสตินมีอะไรคะ” “ออกมาทานข้าว พี่เพ็บเขาทำเผื่อเราด้วย” “น้อยไม่หิวค่ะ บอกไปแล้วว่าเพิ่งทานกับเพื่อนมา” “ออกมาเจ้าน้อยอย่าเสียมารยาท” ออสตินออกคำสั่งเสียงเข้ม คนตัวเล็กหมุนตัวไปหยิบเสื้อคลุมมาสวมแล้วเดินตามเขาออกมา ไม่เห็นต้องดุเลย ฉันทำอะไรก็ผิดไปหมดสินะ “เจ้าน้อยนั่งเลยค่ะ” พี่เพ็บยกจานข้าวผัดมาเสิร์ฟให้ฉัน “ขอบคุณค่ะพี่เพ็บ น่าทานมากเลยค่ะ” เจ้าน้อยนั่งทานไปเงียบๆ ฟังออสตินเอ่ยชมข้าวผัดของพี่เพ็บไม่หยุด “เจ้าน้อยพอทานได้ไหมคะ” เพ็บหันมาถาม “อร่อยมากเลยค่ะพี่เพ็บ” เจ้าน้อยฝืนกินจนหมดทั้งที่ฉันอิ่มมากแล้ว แต่ถ้าทานไม่หมดเดี๋ยวจะมีคนดุฉันอีก “น้อยล้างจานให้เองนะคะ พี่เพ็บไม่ต้องทำหรอกค่ะ น้อยจะไม่ทำจานแตกอีกแน่นอนค่ะ จะระวังอย่างดีเลย” คนตัวเล็กเก็บจานเข้าไปในครัว “โอ๊ย! เอ็นดูน้องเจ้าน้อย นายดุน้องใช่ไหมออสตินตอนที่น้องทำจานแตก” “ผมเปล่านะ” “เพ็บกลับดีกว่าเดี๋ยวจะถึงบ้านช้า มีงานต้องรีบเคลียร์อีก” “ผมลงไปส่ง” “เจ้าน้อยพี่กลับก่อนนะคะ” เพ็บตะโกนบอกเธอ “ค่ะพี่เพ็บ” เสียงเล็กตอบกลับมา

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more