CHAPTER 14
ZHED QUIAH POV
Nakaupo ako sa waiting area ng ICU, hawak ang cellphone ko pero hindi ko naman alam kung bakit ko pa ito tinititigan. Paulit-ulit kong iniikot sa mga daliri ko na parang may iniisip, pero sa totoo lang… wala. Wala akong maisip na paraan kung paano ko haharapin ang sitwasyong ito.
Dalawang araw nang walang malay si Papa. Dalawang araw na siyang nakahiga sa loob ng ICU, puro tubo at makina ang kasama niya. Sabi ng bagong doktor iyong lalaking seryoso pero may boses na nakakalma stable naman daw si Papa. Hindi daw ito coma, hindi rin kritikal. Baka raw nagpapahinga lang ang katawan niya matapos ang operasyon. Pero kahit gano’n, hindi ko mapigilang mangamba.
At higit sa lahat, hindi ko mapigilang kabahan sa bawat oras na lumilipas, kasi habang hindi pa siya nagigi
