“แกล้งกันเหรอ จะเอาคืนมุกที่หลอกพี่ใช่ไหม”
“อาหะ” ชายหนุ่มยักคิ้วกวน ๆ หยิบคุกกี้กินอย่างต่อเนื่อง
“ไม่ต้องกินเลย ขี้แกล้ง” มุกดาแย่งกล่องคุกกี้มาถือไว้ สะบัดหน้าหนีงอน ๆ
“โอ๋… ขอโทษคร้าบ ขอคุกกี้แสนอร่อยคืนเถอะน้า ตั้งแต่เกิดมาพี่ยังไม่เคยกินคุกกี้ที่ไหนอร่อยเท่านี้มาก่อนเลย”
ว่าแล้วก็ทำสายตาอ้อนวอนปริบ ๆ มุกดายอมคืนกล่องคุกกี้ให้เขาแต่โดยดี วายุวางกล่องคุกกี้ลงบนโต๊ะ ยิ้มกรุ้มกริ่ม คว้าเอวเล็กคอดรวบร่างบางแนบชิด
“พี่ลม” คนถูกดึงไปกอดตกใจทำอะไรไม่ถูก ลมหายใจร้อนเป่ารินรดซอกคอหอมกรุ่น
“คุกกี้ว่าอร่อยแล้ว อยากรู้จังว่าคนทำจะอร่อยเหมือนคุกกี้หรือเปล่านะ” เสียงทุ้มพร่ากระซิบข้างหู อ้าปากงับติ่งหูน้อย ๆ ขบเม้มเบา ๆ มุกดาสะดุ้งเฮือกอยู่ในอ้อมกอดคนตัวโต เสียงหัวเราะชอบใจเมื่อได้เห็นปฏิกิริยาน่ารักของเธอ
“ปล่อยเถอะค่ะ” วาจาที่เปล่งออกมาแผ่วเบาแทบเป็นเสียงกระซิบ ชวนให้คนฟังรู้สึกหลงใหลจ
