ชายหญิงสองคนที่พูดคุยกันด้วยรอยยิ้มอยู่ในร้านอาหารหรู ไม่มีทางรู้เลยว่ากำลังตกเป็นเป้าสายตาของใครบางคนที่เอาแต่ทอดมองพวกเขาอยู่ตลอดเวลา สายตาของวายุเข้มจัดขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อเห็นทัศนัยจับมือของมุกดากอบกุมอย่างออดอ้อน เขากำหมัดทุบกำปั้นอัดพวงมาลัยรถระบายอารมณ์ ทั้งหงุดหงิดและเจ็บใจ ความรู้สึกตอนนี้ทรมานหน่วงลึกบอกไม่ถูก
แค่เห็นรอยยิ้มหวานปานน้ำผึ้งของมุกดาที่มอบให้ชายอื่น เขาก็หวงแหนเจียนคลั่ง อยากลงจากรถปรี่เข้าไปกระชากคนตัวเล็กออกจากร้านให้รู้แล้วรู้รอด
แต่การทำเช่นนั้นมันเสี่ยงเกินไป…
“พี่ทัศเป็นอะไรหรือเปล่าคะ” มุกดาเห็นทัศนัยดูพะว้าพะวงอยู่กับมือถือที่วางข้างตัวจึงเอ่ยถาม
“เปล่าครับ” ชายหนุ่มหน้าตาดีตอบยิ้ม ๆ เขาตักอาหารใส่จานให้เธออย่างเอาอกเอาใจ
“น้องมุกลองทานหมูทอดกระเทียมร้านนี้ดูนะครับ อร่อยไม่เหมือนใคร พี่ชอบมาก” ทัศนัยโอ้อวดสรรพคุณรสชาติอาหารที่เขาโปรดปรานและคิดว่าเธอก็น
