ทว่าคนดื้อรั้นกลับไม่คิดเช่นนั้น ยิ่งเขารุกรานก็ยิ่งสะกิดแผลใจในอดีต สุดท้ายแล้ววายุก็ยังเป็นผู้ชายเจ้าอารมณ์ที่ดีแต่ใช้กำลังจนเคยตัว เขาไม่เคยเปลี่ยน และเธอคงคาดหวังสูงเกินไปที่จะให้เขาเปลี่ยน ระหว่างเราคงไม่มีทางกลับมาเป็นพี่น้องที่ไว้เนื้อเชื่อใจกันได้อีกต่อไป
เขาทำลายมัน โอกาสสุดท้ายที่เคยคิดว่าจะหยิบยื่นให้ วายุได้ทำลายมันหมดสิ้น
“ไม่! เลิกออกคำสั่งกับมุกสักที คนเอาแต่ใจแบบพี่มุกไม่อยากยุ่งเกี่ยวด้วยอีกแล้ว”
ดื้อรั้น!
ไม่มีคำไหนบรรยายอุปนิสัยของมุกดาได้ดีเท่านี้อีกแล้ว
“งั้นพี่ก็คงต้องใช้วิธีที่พี่ถนัด”
วิธีที่เขาถนัดงั้นหรือ?
ไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายได้มีเวลาคิดนาน มือหนาทั้งสองข้างปลดปล่อยข้อมือของเธอให้เป็นอิสระ แล้วทำการลูบไล้เรือนร่างบอบบางที่อยู่ภายใต้ชุดคลุมอาบน้ำ
ความหนาของชุดไม่ได้ช่วยอะไรเลย มุกดาสัมผัสได้ถึงน้ำหนักของฝ่ามือที่วายุตั้งใจกดลงมาให้ถึงเนื้อแท้ของเธอ
“พี่
