“อ้าว กลับมาแล้วหรือลูก”
ปราณีที่นั่งดูละครอยู่เอ่ยถามเมื่อเห็นลูกสาวและลูกชายเดินเข้ามาในบ้าน
“ทำไมกลับไวจัง งานไม่สนุกเหรอ”
“งานสนุกครับ สนุกมากเลยล่ะ” เมฆาตอบเสียงลากยาวพลางเหล่ตามองไปที่น้องสาว
“พี่เมฆมีอะไรจะพูดกับมุกก็พูดมาเลยค่ะ ไม่ต้องมาประชดกัน”
มุกดากอดอกมองหน้าพี่ชาย ตั้งแต่ขึ้นรถกลับจากงานเลี้ยงเขาก็ทำท่าทีเหมือนจะพูดอะไรสักอย่างแต่ก็เลือกที่จะเงียบ พอเขาเงียบเธอก็ไม่คิดถาม ด้วยว่าตอนนั้นหัวสมองกำลังคิดแต่สิ่งที่วายุทำกับเธอ ความรู้สึกหวามหวิวยังตราตรึงอยู่ที่ใจกลางกลีบนุ่ม ตลอดทางที่นั่งรถกลับบ้านต้องคอยข่มอาการเสียดเสียวเอาไว้ กัดริมฝีปากล่างจนห้อเลือด สัมผัสซาบซ่านจากปลายลิ้นสากร้อนร่ายมนต์ให้เธอหลงใหลได้อย่างไม่น่าเชื่อ
วายุนั้นช่างร้ายกาจเหลือเกิน…
เขารู้จุดอ่อนไหวของสตรีจนกำราบเธอเสียอยู่หมัด
“ก็ได้ พี่พูดก็ได้” เมฆาแขวนกุญแจรถเก็บเข้าที่ประจำก่อนสาวเท้ามาหยุด
