ตอนที่ 5
986 Words
คาสิโน R
สายฝนเดินมาหยุดหน้าคาสิโนพร้อมที่จะเข้าไปด้านในแต่ทว่า
"ขออนุญาตดูบัตรด้วยครับ"ชายฉกรรจ์เอ่ยกับสายฝนด้วยน้ำเสียงและสีหน้าที่นิ่ง
"ฉันมาหานายวาคิม"สายฝนเอ่ยด้วยเสียงแข็งกร้าวพร้อมมองชายฉกรรจ์สองคนด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง
"ได้นัดเจ้านายไว้ล่วงหน้าก่อนไหมครับ"ชายฉกรรจ์เอ่ยด้วยเสียงเรียบนิ่ง
"ไม่ได้นัดและฉันก็มีเรื่องที่จะคุยกับเขา"สายฝนเอ่ยด้วยเสียงที่ดังขึ้น
"ถ้าไม่ได้นัดก็กลับไปเพราะเจ้านายไม่สะดวกที่จะพบใครตอนนี้"เสียงชายฉกรรจ์เอ่ยพร้องพายมือให้กับสายฝน
"ได้ถ้าไม่ให้ฉันเข้าไปละก็"สายฝนเอ่ยจบก็ผลักชายฉกรรจ์พร้อมวิ่งเข้าไปด้านใน
พรึบ!
"ขะ ขอโทษค่ะ"เมื่อเข้ามาแล้วสายฝนก็วิ่งชนร่างของชายหนุ่ม เมื่อสายฝนเงยขึ้นก็พบว่าเป็นกันต์
"เจอคุณก็ดีแล้วพาฉันไปพบนายวาคิมหน่อยฉันมีเรื่องจะคุยกับเขา"กันต์มองสายตาคนตรงหน้าสายความงุนงง
"เออ เจ้านายไม่สะดวกพบใครครับ"กันต์เอ่ยพร้อมมองคนตรงหน้าด้วยสายตาที่อ่อนลง เพราะกันต์ชอบสายฝนตั้งแต่วันแรกที่เห็นสายฝน
"ฉันมีเรื่องจะคุยกับนายวาคิม"เสียงของสายฝนเอ่ยด้วยน้ำเสียงพร้อมกัดฟัน
"เออ... ไม่ได้ครับ"กันต์เอ่ยพร้อมมองไปยังชั้นสาม
"ได้" สายฝนเอ่ยจบก็วิ่งไปยังชั้นสามทันที เมื่อสายฝนมาถึงก็พบว่ามีผู้ชายสามคนที่มีหน้าตาหล่อเหลากลืนกันไม่ลงเลยทีเดียวแถมข้างกายก็มีหญิงสาวสวยแถมหุ่นดีหน้าอกใหญ่ที่แถบจะออกจากเสื้อ สายฝนมองไปรอบก็พาเป้าหมายที่เธอจะมาหาด้วย เมื่อสายฝนเจอกับเป้าหมายสายฝนก็รีบเดินไปเมื่อมาถึงถึงสายฝนผลักหญิงสาวข้างกายจนร่วงลงกับพื้นพร้อมกระชากชายเสื้อของวาคิม
กรี๊ดด~
"อ๊ายย ยัยบ้าแกเป็นใครมาพลักฉันทำไม"หญิงสาวสวยกรี๊ดออกมาเมื่อโดนสายฝนพลักทำให้รู้สึกอาย แต่สายฝนกลับไม่สนใจหญิงสาวที่ตัวเองพลัก
"นายใช่ไหมที่สั่งให้คนไปทำร้ายพ่อฉัน" สายฝนตวาดเสียงดังใส่หน้าวาคิมทำเอามาวินและคริสตกใจกับเหตุการณ์ตรงหน้าแล้วให้หญิงที่อยู่ข้างกายออกไป
"ฉันถามว่านายใช่ไหมที่เป็นคนสั่งให้คนไปทำร้ายพ่อของฉัน "สายฝนเอ่ยด้วยน้ำเสียงแข็งร้าว
"สั่งคนทำร้ายพ่อเธอ" วาคิมเอ๋ยพร้อมขมวดคิ้วด้วยความงุนงงกับคำพูดของหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้า
"นายเป็นคนพูดเองว่าจะให้เวลาฉันสองอาทิตย์เพื่อให้ฉันหาเงินมาใช้หนี้นาย แต่มันยังไม่ถึงสองอาทิตย์นายสั่งคนให้ไปทำร้ายพ่อฉัน จนตอนนี้พ่อฉันนอนเป็นผักอยู่ที่โรงพยาบาล" สายฝนเอ่ยพร้อมกระชากชายเสื้อของวาคิมแรงขึ้น
"นั้นมันเรื่องของเธอ เพราะฉันไม่ได้สั่งอะไรทั้งนั้น"วาคิมเอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่ได้สะทกสะท้านอะไรพร้อมปัดมือสายฝนออกทำให้สายฝนพลาดท่าแล้วร่วงลงกับพื้น
"ใจเย็นดิว่ะให้คิม"มาวินเอ่ยพร้อมพยุงสายฝนให้ลุกขึ้น
"ไม่ใช่เรื่องของมึง ไอกันต์จัดการด้วย"วาคิมเอ่ยพร้อมเรียกกันต์
ส่วนกันต์เมื่อได้ยินผู้เป็นนายเรียกก็รีบเดินเข้ามาทันแล้วพาสายฝนออกจากตาสิโน หลังจากที่สายฝนออกไปแล้วนั้น
"มันเรื่องอะไรกันว่ะไอคิม"คริสเอ่ยหลังจากเงียบมานาน
"ไม่มีไรหรอก ไร้สาระ"วาคิมเอ่ยปัดๆ
"น้องเขาติดหนี้มึงเท่าไหร"มาวินเอ่ยถาม
"ทำไมมึงจะใช้หนี้แทนยัยนั่น"วาคิมเอ่ยพร้อมขมวดคิ้วแล้วจ้องไปยังเพื่อนสนิทอย่างมาวิน
"ไม่มีปัญหา กูรู้สึกสนใจน้องเขาว่ะแม่งเมื่อกี้ตอนกูพยุงน้องเขา น้องเขาซ่อนรูปชิบหาย"มาวินเอ่ยพร้อมนึกถึงตอนที่เขาพยุงสายฝน
"ไม่ต้องยุ่งให้ยัยนั่นใช้เองอยากรู้ว่าจะแค่ไหนกันเชียว"วาคิมเอ่ยพร้อมนึกแค้นตอนที่สายฝนมากระชากคอเสื้อเขา
หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป
หลังจากที่สายฝนไปหาวาคิมวันนั้นวาคิมก็เงียบไปไม่สั่งลูกน้องให้มาวุ่นวานกับสายฝยส่วนสายฝนเองก็มาเฝ้าดนัยพ่อของสายฝน จนตอนนี้ก็ผ่านไปหนึ่งอาทิตย์แล้วแต่ดนัยก็ยังไม่ฟื้นเลย
ส่วนวันนี้เป็นวันที่สายฝนจะต้องเอาเงินไปใช้หนี้ให้วาคิมแต่สายฝนกลับไม่มีเงินเลยเพราะเงินจากการที่สายฝนได้มาจากการทำงานสายฝนก็เอาไปจ่ายค่าโรงพยาบาลหมดแล้วสายฝนได้แต่คิดว่าจะเอาเงินมาจากไหนไปคืนวาคิม สายฝนคิดจะไปขอเพื่อนเพื่อนเธอ อย่าง นานิ น้ำหวาน และ เมล่อน สายฝนก็รู้สึกเกรงใจแถมเพื่อนของสายฝนไม่มีใครรู้ว่า
สายฝนมีหนี้ เมื่อสายฝนนึกแล้วสายฝนก็หัวเราะออกมาสายฝนรู้สึกตลกกับชีวิตตัวเอง
มหาวิทยาลัย M
ในณะที่อาจารย์กำลังสอนในหัวของสายฝนไม่ได้สนใจเรื่องที่อาจารย์สอนเลยสักนิดเพราะในตอนนี้สายฝนกำลังคิดว่าจะเอาเงินมาจากไหนไปคืนให้วาคิม สายฝนคิดไปคิดมาสายฝนก็รู้สึกอยากจะไปกู้ยืมนอกระบบ แต่พอสายฝนคิดอีกทีวายฝนก็รู้สึกว่ามันอันตรายเกินไปแถมยังมีดอกเบี้ยสูงอีกด้วย
- Writer
