The Squad

Wishing Dolls 1

Chapter 19:

The Wishing Dolls 1

- Narrator's POV -

5 Days Later. . .

Maniniwala ka ba sa mga wishing dolls? Ako... Hindi.

Ngayon ay panibagong chapter nanaman. At si Author ang may kasalanan.

It's been 5 days simula ng mangyari ang huling case nila pero parang kahapon lang ang mga pangyayari. Si Keira lang ang lubos na naapektohan dahil sya ang muntik na marape. Pero walang nagbago sa kanila. Sa ngayon ay may kanya-kanyang trabaho na sila pero doon parin sila nakatira sa Santa Fe.

"Ano ba kasing ginagawa mo dito? Nagdra-drama ka nanaman?" Biglang tanong ni Kalen sa kapatid nya.

"Of course not." Sagot ni Thalia.

"Kausap kita?" Sakrastikong tanong ni Kalen kay Thalia.

"Ahh. Whatever." Saad ni Thalia at umayos ng upo.

"Tigilan nyo na kasi si Kiera. Malamang na-trauma sya kaya hayaan nyo muna sya." Saad ni Bryan habang nag-aalalang nakatingin kay Keira. Biglang tumayo si Thalia at nagtungo sa kusina para uminom ng tubig. Nagpalinga-linga si Treyton, tiningnan ang mga kasama nila.

Tumayo din sya at sumunod kay Thalia. Pagdating nya ng kusina ay nandoon si Thalia habang tumutungga ng tubig na parangginagawa nitong alak.

Muntik naman maibuga ni Thalia ang tubig na iniinom nya dahil sa gulat dahil hindi nya napansin si Treyton.

"Ikaw lang pala." Saad ni Thalia na parang nakahinga ng maluwag. Nagulat si Trey ng bigla syang hampasin ni Thalia sa braso. "Ang base toes mo." Saad ni Thalia.

"Ano?" Naguguluhang tanong ni Trey.

"Ang base toes mo." Ulit ni Thalia.

"Ano? Base toes?" Nagtataka paring tanong ni Trey.

"Tsk. Whatburger." Saad ni Thalia at umirap.

"Tsk. Gutom lang yan,Thalia. Kain mo nalang yan. Or ako nalang ang kainin mo." Saad ni Treyton.

"Im full, Trey. I don't want to eat." Saad ni Thalia at pinagkrus ang mga braso.

"Pero pag si Kalen gusto mo?" Saad ni Treyton na parang nagbibiro pero nabigo lang sya.

"Who the hell tell you that I have a feelings for Kalen? He's my best friend since our childhood. I love him but as a friend only and as a brother." Malumanay na saad ni Thalia. Wala sa sariling hinawakan nya ang mga pisnge ni Treyton. "Im inlove with you. And I have a feeling that i have to explain my side just not to see you cry infront of me, because... It's f****d up, Trey." Saad ni Thalia at akmang aalis na pero pinigilan sya ni Treyton. Tumingin sya sa kamay nito at nag-angat ulit sa binata.

"Thalia... Roses are red... Violets are blue... Di ko alam kung kelan pa naging violet ang blue pero i love you, too." Naluluhang saad ni Trey at niyakap si Thalia. Masayang yumakap din si Thalia kay Treyton.

"Trey, bakit ka umiiyak?" Biglang tanong ni Saira galing sa kung saan. Sabay silang napaharap sa may pinto at nagulat ng bigla ding yumakap si Saira sa kanila.

"Alam mo, kung sad ka, magsabi ka lang. Were here for you. Para saan pa ang pagiging magkaibigan natin kung di ka magsasabi." Saad ni Saira habang magkayakap parin silang tatlo. "Dapat magsabi ka din samin. Hindi lang kay Thalia." Parang nagtatampong saad ni Saira at bumitaw na. Wala namang nagawa ang dalawa kung di ang bumitaw nalang.

"Sorry. Masakit kasi ang katawan ko, ehh. Kaya kailangan ko ng energy hug. Nahihiya naman ako sa inyo." Palusot ni Treyton at kunwaring kumamot pa ng ulo.

"Ok lang. Sige, bye." Saad ni Saira at lumabas na ng kusina. Bigla namang bumuntong-hininga si Treyton.

"Ohh, bakit parang pinagsakluban ka ng langit at lupa?" Natatawang tanong ni Thalia dahil nakasimangot na ngayon si Treyton.

"Kasi, ehh. Minsan nalang tayo magkaroon ng moment, sumawsaw pa sya." Saad ni Trey habang nakasimangot.

"Tsk! Its ok naman. She's too innocent to know what's going on us." Natatawang saad ni Thalia at naglakad na palabas ng kusina.

"I love you." Bulong ni Treyton.

"I love you, too." Sagot ni Thalia habang nakaharap kay Treyton.

"At kayong dalawa?! Gumawa na ba kayo ng bata, ha?! Punyeta habang kami natataranta dito, kayo naman naglalandian lang?! Ehh, kung landiin ko din si Niki sa harap nyo?! Diba?! Naiisip mo palang na maglalandian kami, parang mababaliw na ako?!" Galit na sigaw ni Kalen.

"Tsk! Kunwari pa. Gusto mo din naman yan." Saad ni Keira na ikinagulat ng lahat. Hindi dahil sa sinabi ni Keira, dahil sa ngayon palang sya nagsalita simula kaninang umaga.

"Hala! Sa wakas!" Sigaw ni Kalen sa galak. Tapos ay tumabi ito ng upo kay Keira dahilan para mapatayo si Vincent sa kinauupuan nya. Niyakap ni Kalen si Keira pero nagulat ang lahat ng bigla nyang batukan ang kapatid nya.

"Letse ka! Pinag-alala mo kami!" Sigaw ni Kalen habang pinipigilan naman sya ng mga kaibigan nila dahil baka batukan nanaman nito si Keira.

"Ano pong ginagawa nyo?"

"Ahh!"

"Ay palaka!"

"Ohh im beautiful!"

Sigaw nilang lahat at inis silang napalingon kay Thalia dahil sa tili nito.

"At kahit nagugulat ka lang dala mo pa din ang kahanginan mo." Sakrastikong saad ni Kalen. Tapos ay humarap ulit sila sa batang di nila alam kung saan nanggaling.

"Hi, baby. Where are you from?" Nakangiting tanong ni Kalen.

"Ha?" Naguguluhang tanong ng bata.

"Takte! Letseng yan! Sino ka ba?! Pinag-iinit mo lalo ulo ko ehh!" Sigaw ulit ni Kalen. Nilapitan naman ni Niki ang bata dahil muhkang natakot ito kay Kalen.

"Shh." Saad ni Niki habang hinahagod ang likod ng batang nanunuo na ang mga luha sa mata.

"Tsk! Layuan mo nga yan!" Saad ni Kalen at hinila si Niki sa bata.

"Ano ba? Ikaw na nga nagpaiyak, ikaw pa galit?" Nakapamewang na tanong ni Niki kay Kalen.

"Paki ko naman?! Hindi ko naman kilala ang batang yan ehh!" Sigaw ni Kalen.

"Pwedeng wag kang sumigaw? Naaalibadbaran ako sayo." Saad ni Niki at inalo ulit ang bata.

"Nasaan ang mga magulang mo? " Tanong ni Niki sa bata.

"N-nasa bahay p-po namin." Humihikbing sagot ng bata.

"Saan ang bahay nyo?"

"K-kung s-saan po k-kami n-nakatira."

"Kaninong anak ka nalang." Pag-iiba ni Kalen ng tanong.

"A-anak po n-ng n-nanay at tat-tay ko." Saad ng bata.

"Ayoko na!" Inis na sigaw ni Kalen at padabog na umupo sa sofa.

"Naku, Yuina. Nandito kalang pala." Saad ni Manang. "Pasensya na po. Hindi ko po kasi namalayang wala na po sya sa likod ko." Paliwanag ng matanda.

"Naku, pinaiyak nga po ni Kalen yan, ehh." Saad ni Treyton.

"Ang kulit ehh." Depensa ni Kalen.

"Mali parin. Pano kung anak mo na ang kakausapin mo ng ganyan? Sisigawan mo din ba? Soft-hearted ang mga bata, Kalen. Wag mo silang sisigawan." Sermon sa kanya ni Niki.

"Oo na. Tyaka mag-c-colloge pa muna ako tapos magt-trabaho tapos ayon na." Saad ni Kalen.

"Tsk. What ever." Saad ni Niki at humarap ulit sa bata. "Hi, baby." Saad ni Niki at nginitian ang bata. "Ako si ate Niki. And..." Lumapit sya sa bata at bumulong. " Hayaan mo na ang kurimaw nayan. Isumbong mo sakin kapag inaway ka pa nya, ha?" Bulong ni Niki tapos ay nginitian ang bata. Lumapit naman si Kalen sa bata at lumuhod para magpantay sila tapos ay bumulong din sya.

"Sorry kanina. Ano nga pala binulong ni Niki? Baka pinagbabantaan nyo na akong dalawa. By the way, may gusto ako sa kanya. Pag may umaagaw sa kanya sabihin mo sakin, ha?" Bulong ni Kalen. Tumango lang si Yuina.

"Sige, mauna na kami. Matulog na kayong lahat. At Kalen wag ka nang sumigaw dahil tulog na ang tito mo." Pagsermon ni Manang.

"Sige po. Matutulog na po kami." Saad ni Niki at iginaya na ang mga kaibigan nya para magsipuntahan na sa kwarto at magsitulog na silang lahat.

--- To Be Continued ---

For more stories, just follow me.

Enjoy Reading!

Please Vote!

(Fri, April 2, 2021)