พ่อเลี้ยง

พ่อเลี้ยง S-t-e-p-f-a-t-h-e-r                  ตอนเช้ามืด บนเตียงนอนกว้าง ภายในบ้านไม้หลังใหญ่ ตั้งอยู่ท่ามกลางไร่อ้อย ร่างน้อยๆ ของ ‘พลอยลดา’ เด็กสาวแสนสวยกำลังตะแคงกายกอดก่ายร่างกำยำของ ‘กำนันเสือ’ หนุ่มใหญ่วัยสี่สิบห้าผู้เป็นบิดา ที่กำลังหลับสนิทอยู่บนเตียงนอน         เหตุการณ์ที่ดำเนินมาอย่างปกติในเช้าวันนี้… คงจะไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ เกิดขึ้น ถ้าหากสาวน้อยไม่ทำในสิ่งที่กำนันเสือแอบคิดด้วยความกังวล และกลัวว่ามันจะเกิดขึ้นสักวัน… กระทั่งวันนี้         “อุ๊ย… ”         กำนันเสือตกใจ สะดุ้งตื่นในทันทีที่รู้สึกว่ามือน้อยๆ ของลูกสาวกำลังซุกซน เอื้อมมาไล้ลูบดุ้นจรวดของเขาที่แข็งตัวขึ้นมาเป็นลำยาว พาดแนวนูนอยู่ภายใต้กางเกงนอนตัวบาง         “นี่อะไรคะ… พ่อเสือจ๋า… คริคริ”         ถามอายๆ แก้มแดงเรื่อ ถามทั้งที่ก็รู้ว่ามันคืออะไร ด้วยหล่อนชอบแอบมองทุกเช้า ทำไมจะไม่รู้ ว่าตรงนี้คือกล่องดวงใจ คืออาวุธประจำกายของบุรุษเพศ  “เอ่อ… กระบอกไฟฉายมั้ง” กำนันเสือรีบตอบปัด แกล้งประชดไปอย่างนั้นเอง เขิน… แต่พยายามทำสุ้มเสียงให้เป็นปกติ ไม่กล้ามองตาสาวน้อย ด้วยความตกใจทำให้ปากพูดออกไปเช่นนั้น ครั้นเมื่อตั้งสติได้ คนเป็นพ่อก็รีบจับมือของพลอยลดาออกจากความเป็นชาย คว้าผ้าห่มมาคลุม เอาหมอนวางทับไว้อีกทีกระทั่งมันสงบลง “แล้วพ่อเสือเอากระบอกไฟฉายมาใส่ไว้ในกางเกงทำไมคะ… คริคริ” หญิงสาวยังถามต่อ ทั้งที่รู้ ครั้นเมื่อเห็นว่ากำนันเสือนิ่งเงียบไม่พูดด้วย สาวน้อยที่แก่แดดและกำลังเติบโตเป็นสาวขึ้นทุกวัน ก็เอ่ยออกมาอย่างนึกสนุก         “รู้นะคะ… ว่าไม่ใช่กระบอกไฟฉาย… อิอิ” พลอยลดายิ้มกรุ้มกริ่ม ทำหน้ารู้ทัน ว่าที่แข็งเป็นดุ้นอยู่ใต้กางเกงนั้นคืออะไร “ถ้ารู้ก็ไม่ต้องถาม” กำนันเสือทำเสียงดุ อยากให้การสนทนาพ้นไปจากเรื่องดุ้นจรวดของเขาเสียที “ที่ถามก็เพราะว่ามีหลายอย่างที่หนูอยากรู้… แต่ก็ไม่เคยรู้ ก็เลยต้องถามเอากับพ่อเสือนี่แหละค่ะ” “โอเค… งั้นอยากรู้อะไรก็ถามมาให้หายข้องใจ แล้วหลังจากนี้ห้ามถามอีก” “ค่ะ… ทำไมของพ่อเสือแข็งทุกเช้าเลยคะ” พลอยลดาแอบมองบ่อยๆ ด้วยหล่อนมักจะตื่นก่อน ก็เลยนอนมองอาวุธประจำกายของพ่อเสือด้วยความเคยชิน แอบมองแล้วแอบฟิน  “พ่อขอตอบแบบวิชาการนะ” “ค่ะ… ” หญิงสาวพยักหน้า ทำตาโต เอามือเท้าคาง รอฟัง “ก็ช่วงเช้าๆ ราวๆ ตีห้าถึงตอนสายๆ ฮอร์โมนเพศชายจะหลั่งเป็นปกติ ทำให้มีการแข็งตัว… ตื่นตัวอย่างที่หนูเห็น” “ว้าว… สรุปง่ายๆ ก็คือมีอารมณ์ใช่ไหมคะ” สาวน้อยทำตาวาว “ไม่… เอ่อ… ก็ไม่เสมอไป มันอาจจะไม่เกี่ยวข้องกับอารมณ์ทางเพศ ไม่เกี่ยวกับความฝัน ไม่สัมพันธ์กับระดับความต้องการทางเพศ แต่ใครที่ไม่เกิดอาการแบบนี้ถือว่าเป็นเรื่องผิดปกติสำหรับผู้ชาย” กำนันเสือรีบสรุป บอกในสิ่งที่ผู้หญิงไม่รู้ “อ๋อ… เป็นแบบนี้นี่เอง” เด็กสาวแก่แดดพยักหน้าว่าเข้าใจ “ถ้าหนูเริ่มถามแบบนี้… เริ่มสงสัยในเรื่องพวกนี้ พ่อเสือคิดว่าคงถึงเวลาแล้วที่เราควรจะแยกห้องนอน” กำนันเสือคิดมานานแล้ว เรื่องแยกห้องนอน แต่พลอยลดาเองที่เป็นฝ่ายดื้อรั้น ไม่ยอมแยกห้องนอนเสียที หล่อนให้เหตุผลอย่างเด็กไร้เดียงสาที่ทำให้กำนันเสือใจอ่อนยอมให้นอนด้วยกันมาจนถึงตอนนี้ ‘หนูติดพ่อเสือค่ะ… หนูรักพ่อเสือ เคยนอนด้วยกันมาตั้งแต่ตีนเท่าฝาหอย… พ่อเสือจ๋า… ไม่รักลูกสาวคนนี้แล้วหรือจ๊ะ… จึงได้อยากให้แยกห้องนัก’    เสียงหวานอ้อนปนตัดพ้อ ดวงตากลมโตวิบวับไปด้วยประกายน้ำตา ทำให้กำนันเสือยอมให้พลอยลดานอนด้วยมาจนถึงทุกวันนี้ แต่หลังจากนี้คงไม่ได้แล้ว… หล่อนเป็นสาวเต็มตัวแล้ว อันตรายนัก… ด้วยตัวเขาเองก็เป็นแค่พ่อเลี้ยง วันต่อมา ตอนค่ำของวันหนึ่ง หลังจากพลอยลดาเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำแล้วลืมเก็บชุดชั้นในออกมา ทำให้กำนันเสือแอบสังเกตเห็นโลหิตสีแดงจางๆ เปรอะอยู่ที่เป้าแพนตี้ตัวน้อย พาดไว้กับราวแขวนข้างผนัง “โอ้ว… มีเมนส์แล้วหรือนี่” กำนันเสือตกใจเล็กน้อย รู้ว่านี่คือสัญญาณของความเป็นสาว ช่างเป็นเรื่องบังเอิญ ประจวบเหมาะกับการตัดสินใจของเขาที่กำลังจะให้พลอยลดาแยกห้องนอน ในช่วงเวลาที่หลายๆ อย่างเริ่มส่งสัญญาณให้เขารับรู้ถึงความไม่เหมาะสมนานาประการ ระหว่าง ‘ลูกเลี้ยง’ และ ‘พ่อเลี้ยง’ ที่เคยนอนด้วยกันมานานถึงสิบห้าปี แต่ตอนนี้คงไม่ได้แล้ว กำนันเสือย้อนรำลึกกลับไปถึงเหตุการณ์ในอดีตเมื่อสิบห้าปีก่อน ตอนที่ ‘มะลิ’ ผู้เป็นภรรยาของเขายังมีชีวิตอยู่ “พี่เสือจ๋า… ตกปลาได้กี่ตัวแล้วจ๊ะ” หญิงสาวที่กำลังก้มเก็บผักบุ้งอยู่ริมหนองน้ำท้ายทุ่ง ทอดสายตาไปยังเนินทรายใกล้ชายฝั่ง แลเห็นร่างสูงใหญ่เกินกว่าร้อยแปดสิบเซนติเมตรของกำนันเสือ กำลังยืนถือเบ็ดตกปลาอยู่ท่ามกลางประกายแสงแดดอ่อนของยามเย็น “ได้ปลาช่อนสองตัวแล้วจ้ะ… พอโขลกน้ำแกงแล้ว” กำนันเสือหันมาบอกภรรยาอย่างอารมณ์ดี “ดีจัง… ว่าแต่ปลาช่อนที่ว่าน่ะ… ตัวใหญ่พอไหมจ๊ะ” มะลิถาม “ใหญ่… แต่เล็กกว่าเจ้าชะโดของพี่” กำนันเสือตอบอย่างมีอารมณ์ขัน “ว้าย… พี่เสืออ่ะ… ทะลึ่งนัก” มะลิว่าพลางหัวเราะขำ “ก็จริงนี่นา… เอ็งนั่นแหละรู้ดีกว่าผู้หญิงคนไหนๆ ว่าชะโดของพี่ยาวใหญ่แค่ไหน” “บ้า… ลามก” คำพูดของสามีทำเอามะลิหน้าแดง เหลือบมองไปยังเนินทราย หล่อนไม่เถียงว่าผู้ชายคนนี้ชะโดใหญ่และเซ็กซี่นัก บั้นท้ายของกำนันเสือช่างเซ็กซี่ เข้าตำราเอวหนาต้นขาแน่นช่วยยืนยันถึงความแข็งแกร่งและพละกำลังของช่วงล่างได้เป็นอย่างดี “มองจากตรงนี้… พี่เสือเซ็กซี่จัง” มะลิจ้องมองเรือนร่างกำยำของสามี โดยเฉพาะก้นที่แน่นนูนจนงอนออกมาน้อยๆ ทำให้กำนันเสือคนนี้ยิ่งดูเซ็กซี่สะดุดตาเหลือเกิน มะลิรู้ว่าตัวเองช่างโชคดี ผู้หญิงทั้งอำเภอต่างก็อิจฉาหล่อน ที่ได้ผู้ชายอย่างกำนันเสือคนนี้มาเป็นผัว