ดูหนังไปครึ่งเรื่องฉันกลัวเขาจะเมื่อย กลัวก็กลัว เกรงใจเขาก็เกรงใจเลยถามเขา
คุณเหยี่ยวเมื่อแขนที่หญ้าหนุนไหมคะ
ไม่นะ ตอนนี้ผมไม่อยากขยับไปไหนเลย ยัยเด็กน้อยของแม่หอมไปทุกตรงทั้งผมทั้งผิวตอนนี้กลิ่นหอมๆของเธอกำลังป่วนจิตใจของผมอย่างแรง ตัวเล็กนิดเดียวแต่พออยู่ใกล้ๆกับนิ่มนิ่มพอดีมือ จนเผลออจินตนาการไปไกลกว่าการดูหนัง ให้ตายเถอะนี่พึ่งครึ่งเรื่องกว่าจะจบผมจะแย่เอาได้ ผมก็ได้แต่หายใจลึก ท่องนโมในใจไม่ใช่กลัวผีนะ สงบสติอารมณ์ที่กำลังฟุ้งซ่านอยู่ให้มันสงบลง ตัวนิ่มๆหอมๆที่ซุกอยู่ตรงอกของผมตอนนี้ทำให้รู้ว่าถ้าแม่ผมรู้ท่านคงจะหัวเราะเยาะผมแน่ๆที่เด็กน้อยของท่านปั่นป่วนความรู้สึกของผมได้ขนาดนี้
ตอนแรกก็เกร็งที่มานอนกอดเขาแบบนี้แต่พอเห็นเขาเฉยไม่ได้รู้สึกอะไรฉันเลยผ่อนคลายมากขึ้น ฉากที่ผีโผล่มาหน้าจอทำให้คนดูทั้งโรงกรี๊ดดังมากรวมทั้งฉันด้วยที่แทบจะปีนขึ้นไปเกยบนตัวเขา มันทั้งตกใจทั้งหน
