รักร้าย เกือบสายเกิน

สวัสดีค่ะ ฉันชื่อกอหญ้า อาศัยอยู่กับคุณยายที่บ้านของแม่เลี้ยงศจี ที่เป็นเจ้าของไรองุ่นที่ใหญ่ที่สุดในภาคเหนือ ในไร่ของแม่เลี้ยงมีทั้งองุ่นและดอกกล้วยไม้ ตั้งแต่ฉันจำความได้ก็ไม่เคยเห็นพ่อเลย ส่วนแม่ ยายเล่าว่าแม่ฉันเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุเรือโดยสารล่มตั้งแต่ฉันอายุ2ขวบ หลังจากนั้นฉันก็อาศัยอยู่กับยายมาตลอด จนตอนนี้ฉันอายุจะ18ปีแล้ว กำลังเรียนที่โรงเรียนมัธยมประจำจังหวัด ส่วนฉันอยากเรียนคณะอะไรหน่ะเหรอคะ ฉันอยากเรียนคณะเกษตรศาสตร์เพราะจะได้มาทำงานที่ไร่ของแม่เลี้ยงและคุณเหยี่ยว คุณเหยี่ยวคือลูกชายแม่เลี้ยงศจี เป็นหนุ่มหล่อ รวย และเก่งมากๆ คุณเหยี่ยวจะมารับช่วงคุมไร่ต่อจากแม่เลี้ยงหลังจากจบปริญญาเอกจากอเมริกาในอายุเพียง28ปี เห็นแม่เลี้ยงเคยเล่าว่าคุณเหยี่ยวเคยมีแฟนคนไทยที่คบกันที่อเมริกาตั้งแต่สมัยเรียนป.โทแต่ต้องเลิกรากันไปเพราะผู้หญิงไม่อยากให้คุณเหยี่ยวมาจมปรักอยู่กับการเป็นหนุ่มชาวไร่ เพราะแฟนเก่าคุณเหยี่ยวเป็นไฮโซที่ครอบครัวทำธุรกิจ เมื่อเป้าหมายต่างกันเลยทำให้ต้องเลิกรากัน หลังจากนั้นคุณเหยี่ยวก็ครองตัวเป็นโสดมานับจากนั้น สวัสดีค่ะแม่เลี้ยง สวัสดีจ้ายาย ฉันวิ่งไปกอดยายด้วยความคิดถึง คิดถึงยายจังเลยจ้า ปากหวานกับคนแก่ตลอด หนูหญ้ามาทางนี้หน่อย ป้าอยากคุยด้วย แม่เลี้ยงเรียกฉันเข้าไปหา ค่ะแม่เลี้ยง ป้าว่าจะให้เราหมั้นกับพี่เขาไว้ เราอยู่ที่นี่มาตั้งแต่เกิด รักและผูกพันธ์กับไร่นี้มาก เราน่าจะช่วยพี่เขาพัฒนาไร่ไปในทิศทางที่ดีต่อคนงานในไร่แน่นอน รอบๆไร่เราล้วนมีแต่นายทุนที่อยากได้ที่ตรงนี้ไปพัฒนาเป็นโรงแรมเป็นศูนย์การค้า ตอนนี้เขาซื้อได้เกือบหมดแล้วเหลือแค่พื้นที่ไร่เราเกือบพันไร่ที่ยังไม่ยอมขาย ถามว่าถ้าขายป้าสบายไหม สบายเลยหล่ะ สบายมากแต่สงสารคนงาน ครอบครัวคนงานที่ช่วยกันก่อตั้งไร่เล็กๆตั้งแต่สมัยคุณพ่อของตาเหยี่ยว ถ้าขายพวกเขาจะอยู่กันยังไง เงินชดเชยที่ได้ต้องมีวันหมด บางคนส่งลูกเรียนแล้วกับมาทำงานต่อที่ไร่ มาช่วยกันพัฒนาเห็นแล้วป้าขายไม่ลงจริงๆ แต่ว่าคุณเหยี่ยวทราบเรื่องนี้ไหมคะแม่เลี้ยง ป้าจะคุยกับตาเหยี่ยวเองจ้า ว่าแต่หนูไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหม ค่ะ แม่เลี้ยง หลังจากนั้น1เดือนต่อมาคุณเหยี่ยวก็กลับมาที่ไร่ วันนี้แม่เลี้ยงนัดฉันกับยายให้มาทานข้าวด้วยกันที่โต๊ะใหญ่ ตาเหยี่ยวลูก วันนี้แม่มีเรื่องจะขอร้องเรา เรื่องอะไรครับแม่ แม่อยากให้เราหมั้นกับหนูกอหญ้าไว้ก่อน ตอนนี้เรายังไม่มีใคร น้องเขาก็ยังไม่มีใคร เราจะว่ายังไง อะไรนะครับ แม่จะให้ผมหมั้นกับเด็กในไร่เหรอครับ ผมตกใจจนต้องลูกขึ้นยืน แม่ผมกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่ จะให้ผมหมั้นกับลูกลูกจ้างในไร่ที่พึ่งอายุ18ปี จะบ้าตาย ผมไม่ได้รังเกลียดฐานะหรือชาติตระกูลของเธอหรอกนะ แต่นี่มันไม่มีเหตุผลที่ผมจะต้องหมั้นกับเธอเลย อีกอย่างผมก็ไม่ได้แย่ขนาดที่จะหาแฟนเองไม่ได้ ทำไมต้องมาจัดแจงให้ผมต้องหมั้นกับเด็กน้อยนี้ด้วย ให้ตายเถอะ ผมเดินออกจากโต๊ะกินข้าวแล้วก็ขับรถออกจากไร่เพื่อเข้าเมือง เอ่อ แม่เลี้ยงคะ หนูว่า ไม่ต้องหมั้นหรอกค่ะ คือหนูกับยายยังไงก็อยู่ไร่นี้อยู่แล้วค่ะ ไม่ได้จ้า ป้าอยากให้หนูเป็นนายหญิงของไร่ จะว่าป้าหวงสมบัติก็ได้ แต่ป้าไม่ไว้ใจผู้หญิงคนอื่น ผมขับรถออกมาด้วยอารมณ์ที่ฉุนเฉียว จะต้องเป็นแผนของเด็กน้อยคนนั้นแน่เลย ไม่อย่างนั้นแม่ผมจะอยากให้ผมหมั้นกับเธอทำไม มีเหตุผมอะไรที่ผมต้องหมั้นกับเธอ พูดแล้วก็โมโห ผมหยิบมือถือขึ้นมาโทรหาเพื่อน ภูผา เจอกันที่ผับBBหน่อยกูอยากดื่ม เออ ร้อยวันพันปีชวนไม่เคยมานะครับเพื่อน วันนี้ชวนกูเองเลยนะครับพ่อเลี้ยง เออ ชวนไอ้หมอออกมาด้วยมันติดเวรเปล่า เดี๋ยวกูเลี้ยงเอง ได้ครับผม เหมาะสมครับนาย เจอกันๆ ฉันกลับมาที่ห้องนอนของตัวเองที่อยู่ชั้นล่างของตึกใหญ่ ยังไงแม่เลี้ยงก็จะให้ฉันหมั้นกับคุณเหยี่ยวให้ได้ ฉันกลัวสายตาของเขามากตอนที่เขามองฉัน ในตอนที่แม่เลี้ยงบอกจะให้ฉันหมั้นกับเขา ซึ่งในสายตานั้นมันบอกทั้งงง รังเกียจ ดูถูกสารพัด เขาคงต้องคิดว่าฉันอยากหมั้นกับเขาจนวางแผนนี้ขึ้นแน่ๆ แต่ให้ตายเถอะ ถึงฉันจะแอบชอบเขาก็จริงแต่ฉันก็เจียมตัวอยู่เสมอ ฉันไม่เคยคิดจะอาจเอี้ยมเลยจริงๆ ฉันรู้ดีว่าเขาเป็นใครอยู่ในฐานะอะไร แล้วฉันเป็นใคร ฉันจะลองพูดกับแม่เลี้ยงอีกทีเผื่อเขาจะได้ไม่เกลียดฉันไปมากกว่านี้