Berivan daha kahvesini yudumlarken telefon titredi.
Ekranda tanıdık bir isim: Baran Demirhan.
İçten içe bir sıcaklık yayıldı kalbine.
Ama hemen ciddileşti.
“Ne var acaba?” diye homurdandı içinden.
Telefonu açtı:
— “Alo, Baran?”
Baran’ın sesi sabahın ferahlığı gibi berraktı:
— “Günaydın güzel kız, nasılsın bakalım?”
Berivan gözlerini devirdi ama yüzündeki gülümsemeyi saklayamadı:
— “Günaydın Baran Bey. İş güç. Sizin gibi boş gezmiyoruz.”
Baran güldü:
— “Senin işlerin de benim aklım gibi karışık mı bakalım?”
Berivan hemen lafı yapıştırdı:
— “Senin aklının da karışık olduğunu şimdi öğrendik ya…”
Baran kahkahayı patlattı:
— “O zaman, karışıklıkları çözmek için bir yemek yiyelim diyorum. Ne dersin?”
Berivan bir an duraksadı.
Kalbi hızla atmaya başlamıştı ama sesi gayet soğukka
