วันนั้นทั้งวันคนสองคนเริ่มรู้สึกว่าอะไรบางอย่างรอบๆ ตัวกำลังเปลี่ยนไป จีนและปิ่นดูเขินอายกันมากขึ้น หลบตากันบ่อยครั้งทั้งที่เมื่อก่อนไม่เคยเป็นแต่ทุกอย่างต้องดำเนินต่อไปเมืี่อทั้งสองคนยังอยู่ในช่วงฮันนี้มูนอีกหกวัน
“วันนี้ทำกะเพราทะเลให้หน่อย” คนทำอาหารไม่เป็นออกมาบอกตอนสี่โมง
“ไม่มีของนะ เราต้องไปซื้อที่ตลาด” ปิ่นบอก
“ก็ไปสิ วันนี้มัวแต่อยู่ในห้อง มาทะเลทั้งทีถึงจะเข้าวันที่สี่เราก็ควรจะเที่ยวนะว่ามั้ย”
คนอวบกว่าพยักหน้าเห็นด้วย “งั้นออกไปกินอาหารตามสั่งก็ได้นะ ง่ายดีได้กินหลายอย่างด้วย”
“เอางั้นก็ได้” จีนเดินไปหยิบกระเป๋าเงินกับกุญแจรถ “ป่ะ”
จีนจับมืออีกคนด้วยความเคยชินแต่จะให้สลัดมันก็ทำไม่ได้แล้ว หากให้สังเกตดีๆ จะเห็นว่าต่างฝ่ายก็ต่างหน้าแดง
๑----------------------------๑
22.00น.
“นวดเบาๆ สิยะ” อาการเดิมของคนคัดเต้านมยังคงมีอยู่และคนที่คอยช่วยก็ไม่พ้น ‘ปิ่น’
“ฉันง่วงแล้วนะ”
