๕
กลางดึกสงัดภายในห้องนอนรายล้อมด้วยตุ๊กตาหมีตัวโปรดหลากสีของหญิงสาววางตั้งเรียงรายบริเวณชั้นวางเหนือศรีษระ ฤดูหนาวทำให้อุณหภูมิอากาศกดต่ำหนาวเย็นในช่วงเวลากลางคืนมากกว่ากลางวัน เครื่องปรับอากาศจึงไม่จำเป็นในช่วงนี้ ลำพังอากาศเย็นยะเยือกก็เล่นเอาแม่พิไลต้องกำชับลูกทั้งสองให้ห่มผ้าหนาสองชั้น
เอื้อนจันทร์ตัวรุม ๆ ตั้งแต่หัวค่ำ หลังอาบน้ำส้มป่อยและกินยาดักไว้แล้วจึงรีบเข้านอนตามประสา ทว่าหลังเข็มนาฬิกาหมุนวนบอกเวลาตีสาม ร่างอรชรใต้ผ้าห่มที่เคยนอนแน่นิ่ง เริ่มส่งเสียงอู้อี้ในลำคอ ดวงหน้างามนิ่วหน้าคิ้วขมวด เหงื่อเย็นผุดท่วมลำคอและกรอบหน้า ไม่ได้มีเพียงเธอที่นอนกระสับกระส่ายจากฝันร้ายเพียงผู้เดียว
“โฮกกกก กกก”
“ฮรรรร”
ช้างเชือกสัตว์คู่บารมีปางช้างส่งเสียงร้องคำรามต่ำพร้อมกันเสียงดังสนั่น ปลายงวงหยาบแตะลงพสุธา ใบหูหนาตั้งกางราวกับต้องการแจ้งลางบอกเหตุล่วงหน้า ช้างเป็นสัตว์ที่มีสัมผัสพิเศ
