Nang gabi ring iyon ay nilisan na ni Fay ang mansyon at kahit nga gabi na ay ipinilit pa rin ng kaniyang ina na dapat umalis na siya at tulad ng sinabi nito kay Mr. Sandro ay inihatid siya nito. Tahimik lang sila pareho, habang nasa loob ng sasakyan ngunit may nais siyang tinanong dito.
“Ma, bakit parang ang dali na lang sa ‘yo na paalisin ako?” tanong niya rito habang sa daan pa rin nakatingin ngunit alam niyang ramdam ang sama ng loob niya sa bawat salita rito.
“Because that was the right thing to do, hindi ba? Kung alam ko lang talaga na lalalim ang pagtingin ninyo ni Storm sa isa’t isa, hindi na sana kita isinama pa sa mansyon na ‘yon!” galit na wika nito sa kaniya.
“Pero, Ma, anak mo pa rin ako!”
“Oo, anak kita, Fay, at sa darating na lunes ay makakatapos ka na, natapos ko na rin
