Ertesi gün, mütemadiyen sırıtıyordum. Yürürken, otururken, bulaşık yıkarken, avluda gezinirken... Sırıtmama engel olamıyordum. Allah'tan Mustafa sabah erkenden çıkmış ve evde yoktu da benim bu aval aval sırıtan halimi görmüyordu.
Bu kadar gülmek yeter, deyip kendi kendimi ikâz etsem de dün gece Mustafa'nın, seni seviyorum, dediği an aklıma geldikçe tekrar tekrar sırıtıyordum. Gülmeme bir türlü engel olamıyordum. Bir de gariptir ki herkese tek tek sarılıp, herkesi kucaklayasım vardı. Belki ben Mustafa'ya neredeyse kendim yalvarıp, beni biraz olsun sevmesini istemiş olabilirdim ama her ne sebeple olursa olsun, onun bir seni seviyorum lafının benim içimde bu denli havai fişek patlatmış gibi bir etki yaratacağını bilmiyordum. Bu duygu çok şaşırtıcıydı, hani ağzına patlayan şeker alırdın da p
