Boran hastane odasının kapısını yavaşça kapatıp derin bir nefes aldı. İçindeki öfke ve korku hala dinmemişti ama en azından Narin’in yanında olduğu için biraz olsun rahattı. Elini cebine attı ve hızla telefonunu çıkararak konaktaki görevlilerden biri olan Hatice Teyze’yi aradı. Telefon çaldı, birkaç saniye içinde Hatice Teyze telaşlı bir sesle açtı:
“Efendim ağam?”
Boran, yorgun bir şekilde alnını ovuşturduktan sonra konuştu:
“Hatice Teyze, Narin ufak bir kaza geçirdi. Hastanede yatacak bir hafta kadar. Sana zahmet, senin kız ona kıyafet ayarlar mı?”
Hatice Teyze’nin sesi bir anda endişeyle yükseldi:
“Eyvah! Ne oldu oğul? İyi midir gelinimiz?”
Boran, bir an duraksadı. Yüreğini sıkan suçluluk duygusuyla derin bir nefes aldı ve sakin olmaya çalışarak konuştu:
“Kırık çıkıkları var, Tey
