CONTINUATION :
NOONG BATA PA AKO, minsan ay iniisip ko rin kung paano kaya kung kasama namin ang tatay ko?
Magiging iba kaya ang buhay namin?
Hindi kaya namin dadanasin ang sobrang hirap dahil may katuwang ang nanay ko sa pagpapalaki sa amin?
Kung minsan ay hindi ko maiwasang mainggit sa mga kalaro, o sa mga kaklase ko kapag nakikita ko na mayroon silang natatawag na, 'tatay'.
Ako kasi, kahit na minsan ay hindi ko naranasan iyon, eh.
Kaya naman ngayon, kahit na papaano ay masasabi kong maswerte pa rin si Arsi. Kahit medyo huli na ay madarama pa rin nito ang pagtanggap at pagmamahal ng isang ama na kay tagal nitong inasam.
Sana lang ay lawakan nito ang pang-unawa nito at huwag nang hintayin na tuluyan pang maging huli ang lahat para sa kanilang mag-ama.
Palihim kong pinalis ang isan
