Ertesi sabah, Güneş ile Mirza kahvaltı için konağın geniş ve ferah salonuna girdiklerinde aile üyelerinin tamamı oradaydı. Çiftin içeri adım atmasıyla birlikte herkes bulundukları koltuklardan kalkıp yemek masasındaki sandalyelerine geçti. Güneş, masada kendine ayrılan yere otururken, Zelal’in küçük kızı Türkü, elindeki boyama kitabı ve rengârenk kalemleriyle genç kadının yanına sokuldu. Çekingen ama bir o kadar da sevimli bir ifadeyle, “Yenge, boyama yapalım mı?” diye sordu.
Türkü’nün bu tatlı teklifi, Zelal'in cevap vermesine fırsat kalmadan babası Vahit tarafından kesildi. Vahit, kızının elindeki kalemleri ve kitabı onu kırmadan aldıktan sonra, “Boyama işini kahvaltıdan sonra yaparsın, kızım,” dedi. Mirza, abisinin çocuklarına olan sevgisini fark ederken, Güneş’in boyama konusunda ısra
