Güneş, Mirza'nın kucağında çırpınıyordu. Dizlerini kırarak yan dönmüş şekilde oturduğu adamın kucağından kalkmaya çalışıyordu, ama Mirza’nın güçlü kolları beline sıkıca dolanmıştı. Kaçışını imkânsız hale getiren bu hareket, genç kadının öfkesini daha da körüklüyordu. “Beni bırak!” diye tısladı, bakışlarında adeta şimşek çakıyordu. "Seni fırsatçı! Bırak beni!"
Mirza ise Güneş’in aksine gayet sakindi. Aksine yalandan karşı koyma çabası hoşuna gidiyordu. Hiçbir şey olmamış gibi genç kadının kulağına eğildi. “Demek salatama tükürdün,” diye fısıldadı. Sesi alaycı bir tonla doluydu, ama aynı zamanda içinde cezbedici bir tehdit vardı. Bu sözler Güneş’i duraklattı. Çırpınmayı bir an bırakıp ona döndü, öfkeli bakışlarını gözlerinin içine dikti.
“Neden yaptın bunu!” diye bağırdı. “Elektrikleri ned
