"Okay Lang Ako"

Kusang tumutulo ang aking mga luha. Dahil sa sbigat na ng nararamdaman ko, bumibigay na pati ang katawa ko. Lahat naman ginawa ko na para matama, magawa lahat-lahat, pero bakit? Bakit pinag kaitan ako ng kasiyahan? Bakit 'di ako pagbigyan maging masaya na lang? Bakit puro pag hihirap na lang dinadanas ko? Bakit puro masasakit na salita na lang ang mga naririnig ko, at higit sa lahat bakit sa lahat ng mag-sasabi sa 'kin nun.....bakit galing sa magulang ko. Ang sakit, ang sakit sakit. Kung pwede lang ilabas lahat ng sakit sa pag mumura, ginawa ko na, pero kahit ano'ng gawin ko nan dito parin, ang sakit sakit. Iyak lang ako ng iyak, yakap ko ang sarili kong tuhod habang nakayukong umiyak, naka upo ako sa isang bench, 'di ko alam kung nasan ako. Pero wala na 'kong paki alam. At isa lang ang masasabi ko mag-isa nanaman ako. Lagi na lang ako nag iisa pag may problema ako. Pati pag iyak na papagod na 'ko. Patuloy parin ako sa pag iyak, pero 'di man lang nababawasan 'yung sakit na nararamdaman ko, dito sa puso ko. Sa mahaba kung pag iyak. May presensya ako'ng naramdaman na umupo sa tabi ko. 'Di ko sya pinansin at patuloy sa pag iyak. Ang tahimik na paligid, wala ng mga tao. Mag hahating gabi na, pero ito ako hinang hina sa sarili ko. 'Di parin sya nag sasalita. Kala ko umalis na sya. Napatahimik ako sa pag iyak ng mag salita sya. "Alam kung matatag kang tao..." Alam kung sa mga oras na 'to nakatingin sya sa langit, dahil 'di ko na raramdaman ang mga titig nya sa 'kin. "Alam mo... Nakaka proud ka." 'Di ko man tignan alam kung nakangiti sya. At bahagya pa syang tumawa. "'Yung tipong, kababae mong tao pero nakaya mo 'yun! Basta wow! Wow!..." pinunasan ko ang luha ko, dahan-dahan kong syang tinigna. At tumingin naman sya sakin. "Pero alam mo 'yung hinangaan ko sayo?... Nakahit na ano'ng pag subok na problema na dumating sayo, 'di kita'ng nakitang sumuko..." Patuloy nya. Aminin ko man o hindi nakatulong sya upang gumaan ang pakiramdam ko. "Madaming nag mamahal sayo" tumayo sya at bahagyang tinapik ang balikat ko. "kaya wag mo silang sukuan..." May huli pa syang sinabi, na nag pahinto sa 'kin. Nakatanga akong nakatingin sa kanya habang nag lalakad papuntang sasakyan nya. Pero bakit?... Sa lahat ng mag sasabi sa 'king ng ganung salita... Bakit sya pa?