Mekan: Kayıp Ruhlar Hanı, loş ışıklı, eski taş duvarlı bir arka oda – gece yarısı
Kayıp Ruhlar Hanı’nın arka odasında ağır bir sessizlik vardı. Tahta masanın üzerindeki iki kadeh neredeyse dokunulmamıştı. Ömer kapıda duruyordu, gözleri Tolga’nın sırtına odaklıydı. Tolga, pencerenin önünde duruyordu; gece karanlığında dışarıya bakıyor, ama hiçbir şey görmüyordu.
— Ne zamandan beri planlıyordun?
Tolga’nın sesi, fırtına öncesi sessizlik gibiydi.
Ömer içeri adım attı.
— neyi?
Tolga dönüp baktı. Gözlerinde öfke vardı
— Benim arkamdan iş çevirdin, Ömer. Üstelik hala numara yapıyorsun. nasıl olırda ögrenmeyecegimi sandın söylesene
Ömer ağır adımlarla masaya yaklaştı. Oturmadı.
— Tolga… Yeter artık Sen onun için sadece bir yanlışlıktın. Bir anlık gölge. Ama sen bu gölgeyi inatla güneşe
