ภัทรกฤชมองตามหญิงสาวด้วยความรู้สึกหนักอึ้งบอกไม่ถูก ทั้งตกใจ ทั้งโมโห โกรธเคืองอะไรบางอย่างไม่ทราบสาเหตุ ยิ่งเห็นเธอเดินไปกับชายอื่นที่เขาคุ้นหน้าว่าเป็นคนเดียวกันที่เธอพาไปนั่งในห้องอาหารของโรงแรมเมื่อหลายวันก่อน แต่เขาไม่เคยรู้จัก ยิ่งตอบตัวเองไม่ถูกว่าสิ่งที่ตนเองรู้สึกตอนนี้คืออะไร
สองขาก้าวเดินตามหญิงสาวที่กำลังเดินเคียงข้างชายแปลกหน้าคนนั้นไปอย่างช้าๆ สายตาจับจ้องทุกอิริยาบถของเธอ รอยยิ้มที่เคยมีให้เขา ยิ่งทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดพลุพล่านในใจมากยิ่งขึ้น จนไม่อาจทนมองต่อไป หมุนตัวเดินแยกไปอีกทาง
เย็นวันนั้นเขาจึงตัดสินใจขับรถตรงกลับมาที่คอนโดหลังจากที่ไม่ได้กลับมาหลายวัน นับตั้งแต่คราวนั้นที่เกิดเรื่องก็ร่วมสองอาทิตย์แล้ว
เปิดประตูห้องเข้ามาในห้องสัมผัสแรกที่ได้รับคืออากาศที่ค่อนข้างเหม็นอับ บ่งบอกให้รู้ว่าห้องนี้ไม่ได้ถูกเปิดหรือมีคนอาศัยหลายวันแล้ว ร่างสูงก้าวขายาวๆอย่างช้าๆ เดิน
