Nanlaki ang mga mata niya. Puno ng kaba ang dibdib at sa sobrang bilis ng t***k ng kaniyang puso ay daig pa niyon ang gustong lumabas sa loob ng kaniyang dibdib. Itinaas niya ang kaliwang kamay at pinahid ang mainit na likido na tumama sa kaniyang mukha. Tumahimik ang kanina ay nagtatalo-talo sa kanilang harapan. Lahat ng natira ay napatda at tila naestatwa. Walang sino man ang nangahas na magsalita. Maging ang lalaki sa kabilang dulo ng lamesa ay maihahalintulad sa binalatang patatas ang mukha dahil sa panumutla.
“Ak—kino,” hindi niya inasahan ang panginginig ng labi nang sambitin iyon. Dinig niya ang pagbalik ng talim sa sisidlan ng isuksok iyon ng dalaga. Nasa ibabaw ng lamesa si Akino. Walang mababakas ni katiting na emosyon patungkol sa naganap.
Nag-uumpisa na ang pag-agos ng masa
